اوتیسم در کودکان و مداوا با کاردرمانی

اوتیسم، تنها وقتی می تواند تشخیص داده شود که علائم قبل از 3 سالگی ظاهر شود. در نتیجه، علائم معمولا در کودکان تشخیص داده می شود، اما اغلب در بچه های زیر 3 سال یا حتی کوچکتر. بله، شرایطی وجود دارد که این بیماری در نوجوانان یا بزرگسالان تشخیص داده می شود، اما میانگین سن تشخیص بین سنین 3 تا 6 سال است.
از آنجا که اوتیسم معمولا اگر در فرد جوان تشخیص داده شود، بسیاری از افراد به عنوان یک اختلال دوران کودکی از آن یاد می کنند. در واقع اکثر برنامه ها، درمان ها و پشتیبانی ها فقط برای کودکان مبتلا به اوتیسم و والدین آنها در دسترس است. اما، برای بچه هایی که این علامت ها به طور دقیق در آن ها تشخیص داده شده است، این نکته بسیار حائز اهمیت است که این تشخیص را افتراق داد.
اکثریت قریب به اتفاق بچه های دارای بیماری اوتیسم رشد می کنند تا به بزرگسالان مبتلا به اوتیسم تبدیل شوند. بعد از تشخیص به موقع و درست می توان در مورد روش های درمانی بهتر تصمیم گرفت. دارودرمانی و توانبخشی بخش مهمی از فرآیند درمان خواهد بود. اگر کودک شما به علت تغییر محیط ، همکاری لازم را در مراکز درمانی ندارد، می توانید از خدمات  کاردرمانی در منزل استفاده کرد.

اوتیسم در کودکان چگونه به نظر می رسد

محققین می گویند شما نمی توانید بچه های اوتیستیک را به واسطه ظاهرش تشخیص دهید زیرا که از دیگران متفاوت نیستند. این کودکان می توانند ساکت یا چابک، آگاه و یا از لحاظ فکری به چالش کشیده شوند. رفتار آن ها می تواند از تقلید و یا تهاجمی باشد. آن ها ممکن است به لحاظ علمی با معلولیت های یادگیری جدی مواجه شوند.

درک بهتر اختلالات طیف اوتیسم

با این همه، کودکان مبتلا به این علائم دارای ویژگی های خاصی هستند. مهم است که به یاد داشته باشید، که این بیماری یک اختلال پیشرفت فراگیر است و به این معنی است که هیچ علامت یا رفتار فردی به تنهایی، به احتمال زیاد اوتیسم را نشان نمی دهد.
همچنین لازم به ذکر است که این تفاوت ها برای تشخیص باید واجد شرایط باشند. آن ها باید با توانایی کودک در انجام کارهای عادی، ایجاد دوستی یا موفقیت در مدرسه مرتبط باشند. بنابراین، برای مثال، یک بچه معمولی ممکن است آرام و خجالتی باشد و ممکن است والدینش نگران باشند. اما اگر فرزند قادر به پاسخ مناسب در هنگام خطا باشد، هنگام پاسخگویی به سؤالات پاسخ دهد و بدون هیچ مشکلی زندگی روزمره را مدیریت کند، احتمال بیشتر دارد که صفات شخصیتی غالب نسبت به علامت اوتیسم باشد.

اوتیسم دارای چه علائمی می باشد

کودکان مبتلا به این بیماری تقریبا همیشه نوعی اختلال دارند. آنها ممکن است به هیچ وجه صحبت نکنند، تاخیر گفتاری داشته باشند، به عنوان مثال با یک الگوی غیر معمول صحبت کنند، یا آن ها به معنای واقعی کلمه می توانند سخنرانی های تلویزیونی را به یاد بیاورند و تکرار کنند. آن ها همچنین ممکن است به سرعت صحبت کنند، یک باره همه چیز را بگویند و یا از دستور زبان نادرست استفاده کنند.
کودکان اوتیستیک همیشه مشکلات ارتباط اجتماعی دارند. باز هم ممکن است این ها به روش های مختلف نشان داده شوند. آن ها ممکن است هرگز نتوانند با کسی ارتباط برقرار کنند، ترجیح می دهند چرخش، اشیاء را دنبال کنند، یا وسایل را به طور دائمی بشکنند. یا آن ها ممکن است بخواهند همیشه در تعامل باشند و بدون هیچ دلیلی آن را قطع کنند. آن ها ممکن است اصرار داشته باشند تا راه خودشان را دنبال کنند و منافع خودشان را همیشه دنبال کنند یا ممکن است بسیار منفعل باشند. این بچه ها معمولا طول می کشد تا از همتایان معمول خود برای یادگیری با آن ها بازی کنند، نه به جای کودکان دیگر.
اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم نوعی نارسایی حسی دارند. آنها ممکن است از سر و صدای بلند، آغوش، طعم قوی و یا بوی قوی استفاده کنند. آنها ممکن است حساسیت فوق العاده حساس به نور و یا به راحتی توسط صدا های و حرکات کوچک حواسشان پرت شود. بعضی از آن ها از طریق ورودی حسی که دیگران حتی متوجه نمی شوند ممکن است بسیار آزرده شوند - یا با صدا های خاص (صدای جیر جیر، صداهای حیوانی، گریه نوزادان) بسیار ناراحت بشوند.
بچه های که به بیماری اوتیسم مبتلا هستند، اغلب (هر چند نه همیشه) حرکت متفاوت از دیگر هم سن های خود دارند. "Stims" (حرکات کوتاه برای تحریک خود) رایج هست و ممکن است به نظر خاص به نظر برسند. به عنوان مثال، در حالی که بچه های معمولی ممکن است لباس خودشان را بپوشند، ناخن هایشان را بگیرند، یا موهایشان را شانه کنند، این بچه ها احتمال بیشتری دارند که ناخن های خود را بلند کنند، روی انگشتانشان وزن بیاندازند یا به عقب و جلو بروند. کودکان دارای بیماری اوتیسم نیز احتمال  دارد که دست های خود را به طرفین باز نگه دارند و یا در راه رفتن دست و پا خود را بکار نگیرند. آ نها ممکن است دست و پا چلفتی باشند و پرتاب، گرفتن، نوشتن، یا رسم کردن ناهماهنگی داشته باشند.
بچه های اوتیستیک از همتایان معمول خود رفتار متفاوت دارند. در حالی که بچه های معمولی می توانند از راه خود (یا به دلیل خستگی یا گرسنگی) به خود استراحت دهند، کودکان مبتلا به اوتیسم به احتمال زیاد دچار ترس و وحشت می شوند، زیرا آن ها سرگردان، نا امید شده یا قادر به برقراری ارتباط با نیاز های خود نیستند. آن ها رفتاری متفاوت نیز دارند. کودک های اوتیستیک اغلب "تاکید می کنند"، به این معنی که آنها می گویند یا انجام همان کار به طور مداوم و دقیقا به همان روش و یا "گیر" بر روی یک فکر، ایده، تعامل، و یا میل. آن ها ممکن است زمانی که قوانین شکسته شوند، به حالت شوک بروند و بسیار ناراحت شوند. آن ها احتمال بیشتری نسبت به چیز های ظاهری کوچک احساس عواطف می کنند.

تشخیص و درمان اوتیسم

دلایل متعددی وجود دارد که چرا تشخیص و درمان اوتیسم در کودکان مهم است. در اینجا فقط چند مورد هستند:
نشان داده شده است که درمان اولیه در کاهش علامت های بیماری به طور قابل ملاحظه ای موثر است. علائم کم و ملایم تر می شود و بهتر می توانند در برنامه های مدرسه فراگیر و تجربیات جامعه شرکت کنند.
درک دلایل رفتار و چالش های کودک می تواند به شما در درک آن چه فرزند شما نیاز دارد، بهتر شود.
مدارس و شرکت های بیمه درمانی، طیف گسترده ای از خدمات رایگان را برای کودکان مبتلا به این علائم فراهم کنند.
تأمین اجتماعی و سایر سازمان ها ممکن است بتواند به شما در تامین نیازهای خاص فرزندتان کمک کند.
اوتیسم در حال حاضر به طور گسترده ای شناخته شده است که بسیاری از سازمان های غیر انتفاعی و شرکت ها به طور خاص به نیاز های خانواده های دارای بچه های اوتیستیک می پردازند. هنگامی که تشخیص فرزندتان را درک می کنید، به سرعت برنامه های اوتیسم را از برنامه های ورزشی به شب های فیلم تا روزهای خاص در باغ وحش خواهید کشید.
هنگامی که شما تشخیص فرزند خود را می دانید، می توانید برنامه های حمایت و گروه ها را پیدا کرده و با چالش های مشابه با والدین ملاقات کنید. نه تنها منابعی را که هرگز در موردش نمی دانستید کشف می کنید، بلکه ممکن است دوستان جدیدی هم برای خود و هم برای فرزندتان پیدا کنید.

اگر علائم اوتیسم را در فرزند خود دیدیم چه کنیم

اگر فکر می کنید فرزند شما ممکن است مبتلا به اوتیسم باشد، بر اساس توصیف بالا، ممکن است احساس کنید که کودک شما باید ارزیابی شود. اگر این مورد است:

در مورد علائم کمی بیشتر مطالعه کنید تا اطمینان حاصل کنید که شما دقیقا درک کرده اید که چگونه اوتیسم از دیگر مراحل رشدی متفاوت است.
با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید تا معلوم شود که آیا با ارزیابی فرزند شما موافق است یا نه و توصیه هایی را برای پزشکان یا کلینیک هایی که می توانند ارزیابی کنند، بپرسید. اگر متخصص اطفال شما با شما مخالف باشد، حتما متوجه شوید که چرا؟ اگر موافق نباشید، به مرحله بعدی بروید.
برای تعیین این که آیا آن ها امکانات لازم را برای ارزیابی فرزند خود به صورت رایگان در اختیار شما قرار می دهند، با بخش مدرسه خود صحبت کنید. اگر نه، آن ها ممکن است بتوانند یک کلینیک یا پزشکی را که با آن ها کار می کنند را معرفی کنند.
یک پزشک یا کلینیک را انتخاب کنید و قرار ملاقات بگذارید. در مورد درخواست ارزیابی نترسید. اگر فرزند شما مبتلا به اوتیسم باشد، مطمئنا چیز درستی را انجام داده اید. اگر کودک شما دارای تاخیر یا چالش هایی است که او را برای تشخیص این بیماری تعریف نمی کند، شما این مسائل را کشف کرده اید و می توانید آنها را درمان کنید. اگر فرزند شما به سادگی در حال رشد متفاوت است، می توانید ذهن خود را به راحتی تنظیم کنید.

به طور خلاصه، ارزیابی می تواند کمک کند و در این مسیر یکی از حرفه هایی که می تواند به شما کمک کند حرفه کاردرمانی هست که با علم و دانش و شناختی که نسبت به مسئله اوتیسم دارد شما را یاری می کند تا مراحل ارزیابی، درمان و پیگیری را با موفقیت طی کنید برای برقراری ارتباط با کاردرمانگران می توانید با موسساتی که خدمات کاردرمانی در منزل را ارائه می دهند به عنوان مثال مرکز خدمات پزشکی در منزل طب نو تماس حاصل فرمایید و در سریع ترین زمان ممکن به اهداف تعيين شده برسید.