دوپویترن چگونه درمان می شود
درمان دائمی برای انقباض دوپویترن وجود ندارد و درمان خاصی برای افرادی که درگیری خفیف و متوسط دارند نیاز نیست.
راهکار های درمانی برای افرادی که درگیری شدید دارند
تزریق استروئید
تزریق کورتیکو استروئیدها به داخل گره درد و التهاب را بهبود بخشیده و روند پیشرفت بیماری را آهسته تر می کند.
تزریق کلاژناز
تزریق کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم نوعی از درمان جدید است. انجمن غذا و داروی آمریکا در سال 2010 درمان با این نوع کلاژناز را تحت نام تجاری زیافلکس تایید کرده است. در این نوع درمان پزشک کلاژناز را به داخل بافت ضخیم شده تزریق می کند. سپس بافت ضخیم را می شکند تا انگشتان بتوانند به راحتی حرکت کنند. یک مطالعه در سال 2016 روی 213 نفر از بیمارانی که با این نوع کلاژناز درمان شدند نشان داد 73 درصد از آنان از این درمان راضی و 21 درصد ناراضی بوده اند. از بین بیش از 78 نفر که قبلا جراحی داشته اند، 71 درصد اظهار کردند که تزریق کلاژناز از جراحی بهتر است. هنوز مشخص نیست که درمان کلاژناز در طولانی مدت چقدر موثر است. با این حال انجمن بین المللی دوپویترن اظهار کرد که سرعت عود مجدد کمتر است و در آزمایش بالینی در کمتر از 5 درصد مبتلایان علایم دوباره بازگشته اند.
جراحی
پزشک ممکن است برای برداشتن طناب ها و گره های ایجاد شده در موارد زیر جراحی را پیشنهاد دهد:
- بیماری استفاده از دست را برای بیمار مشکل کرده باشد.
- بافت اضافی اطراف عصب و شریان در حال آسیب زدن به آن هاست.
در برخی موارد، جراح با اعمال بیهوشی موضعی جراحی را انجام می دهد ولی اکثرا بیهوشی کامل انجام می شود. جراحی معمولا به صورت سرپایی و بدون بستری شدن انجام می شود.
مطابق با آکادمی جراحان شکسته بندی آمریکا دو نوع جراحی معمول برای انقباض دوپویترن موارد زیر هستند:
- فازیکوتومی.
- فازیکوتومی کف دست زیر کلی.
فازیکوتومی
بافت سخت بریده می شود. جراح سوزنی نازک با نوک تیز به داخل پوست و قسمت منقبض وارد می کند تا به عنوان تیغ از آن استفاده کند. بافت ضخیم بریده می شود ولی جدا نمی شود. زخم باز می ماند و بیمار می تواند از یک آتل تا زمان بهبود زخم استفاده کند.
فازیکوتومی کف دست زیر کلی
جراح بافت پیوندی را به کلی خارج می کند که در این صورت بخیه به صورت زیگزاگ نیاز است. بر اساس موقعیت، بیمار شاید نیاز به پیوند پوست برای بهبود نیاز داشته باشد.
فیزیوتراپی و کار درمانی
انقباض دوپویترن زمانی اتفاق می افتد که بافت زیر کف دست ضخیم شده و تنگ می شود و حداقل یکی از انگشتان را به سمت کف دست می کشاند. علل این بیماری بیشتر ژنتیکی بوده و پیشرفت آن آهسته است. بسیاری از افراد نیاز به درمان ندارند ولی جراحی و سایر درمان ها در دسترس هستند. بعد از جراحی، ترکیبی از فیزیوتراپی در منزل و کار درمانی در منزل یا در صورت تمایل انجام آن ها در مطب پزشکان می تواند عملکرد دوباره دست را بازگرداند.