فیزیوتراپی در سندروم گیلن باره

اهداف درمانی فیزیوتراپی عبارتند از:

1.بازگشت دوباره بیمار به فعالیت های روزمره اش و انجام کار های شخصی اش
2.به دست آوردن الگو های حرکتی طبیعی
3.بهبود بخشیدن وضعیت بیمار در حالت های مختلف نشسته، ایستاده و ...
4.افزایش تعادل و به دست آوردن مهارت در انجام کار های مختلف
5.جلوگیری از بروز عفونت های تنفسی
6.جلوگیری از آسیب مفاصل در وضعیت های عملکردی متفاوت و جلوگیری از ایجاد بد شکلی در مفاصل
7.پیشگیری از ایجاد زخم بستر
8.کمک به گردش خون طبیعی بدن
9.دادن پیش آگاهی کامل و روحیه مناسب برای ادامه درمان به بیمار و خانواده اش

فیزیوتراپی در مراحل حاد بیماری

رایج ترین مشکل این بیماران در مراحل ابتدایی بروز آن، ناشی از بیماری های تنفسی ثانویه به گیلن باره و کاهش حجم تنفسی است. درمانگر برنامه های درمانی منظمی برای رفع نا کار آمدی عضلات تنفسی دارد و بیمار بر طبق تمرینات تنفسی آموزش داده شده، کم کم از حداکثر ظرفیت ریوی خود برای تنفس بهتر استفاده می کند.
بیمار به هیچ وجه نباید در معرض عفونت های تنفسی قرار گیرد، از این رو بهتر است بعد از ترخیص از بیمارستان بلافاصله فیزیوتراپی در منزل را آغاز کند تا از بروز آسیب و ضعف بیشتر جلوگیری کنیم و این بیماران باید در طول مدت بیماری و درمان خود، تحت نظر متخصصین ریه و فیزیوتراپی باشند. 

فیزیوتراپی در مراحل مزمن بیماری

بعد از ارزیابی بیمار توسط فیزیوتراپیست، اکنون او می داند بیمار در چه حرکاتی ضعف و عدم تعادل دارد و چه حرکاتی را با مهارت بیشتری انجام می دهد. بر طبق وضعیت بیمار یک سری آموزش ها و تمرینات مناسب آموزش داده می شود و با تقویت جزء به جزء به آموزش و توانمند سازی عضلات دیگر می پردازد.
ممکن است بیمار نیازمند استفاده از وسایل کمک حرکتی مثل اسپیلنت، عصا، واکر و یا ویلچر باشد که معالجه گر آموزش های لازم برای استفاده بهتر از این وسایل را می دهد و بیمار در انجام حرکات مستقل عمل می کند. ممکن است در مراحلی از بیماری، از یک سری مدالیته های درمانی مثل تحریکات الکتریکی، اولتراسوند و تکینیک های درمانی دستی برای کاهش درد و بهبود وضعیت در جهت توانمند سازی بیمار استفاده شود.