مرکز خدمات پزشکی طب نو

فیزیوتراپی در منزل 

طب نو

طب نو

دستگاه CPM و تاثیر آن در فیزیوتراپی

سی پی ام مخخف حرکت غیرفعال مداوم (continuous passive motion) است. دستگاه CPM دستگاهی است که برای حرکت مفصل استفاده می‌شود بدون این که بیمار تلاشی برای آن انجام دهد. این دستگاه برای مفاصلی چون سانه و لگن و زانو بعد از جراحی ها کاربرد دارد.
دستگاه سی پی ام معمولا برای مفصل زانو استفاده می‌شود. این دستگاه دارای موتوری است که مفصل را در درجات مختلفی به سمت عقب و جلو خم می‌کند. میزان حرکت CPM  می‌تواند تنظیم شود. این حرکت آهسته و مداوم مفصل باعث کاهش تورم، درد و سفت شدگی مفصل شده و عوارض احتمالی بعد از جراحی را به حداقل می رساند.
دستگاه های سی پی ام اغلب بعد از جراحی زانو مانند عمل تعویض مفصل زانو به کار گرفته می‌شوند. اثر بخشی این وسیله مورد بحث است، زیرا این دستگاه ها نتایج بهتری نسبت به عمل های جراحی استاندارد نشان نداده اند.

آیا CPM خوب است یا بد؟

بازگشت قابلیت حرکتی مفصل پس از جراحی می‌تواند یک چالش مهم باشد. سفت شدن مفصل می‌تواند پیچیدگی ای باشد که نتایج جراحی را محدود کرده و سبب درد شود. بعد از جراحی تعویض مفصل زانو، بازسازی ACL و جراحی شانه منجمد، سفت شدن مفصل می‌تواند یک پیچیدگی مهم باشد. بنابراین برخی جراح ها از سی پی ام استفاده می‌کنند تا از تشکیل بافت اسکار پیشگیری کرده و حرکت مفصل را بهبود بخشند.

 

آیا CPM خوب است یا بد - فیزیوتراپی در منزل دکتر جعفر پور


در استفاده از سی پی ام موارد منفی احتمالی نیز وجود دارد و بنابراین جراح ممکن است برای بهبود حرکت مفصل از سایر روش ها استفاده کند. یکی از موارد منفی این است که دستگاه به صورت غیر فعال کار می‌کند و بیمار برای بهبودی خود نقش فعالی ایفا نمی‌کند. از فواید این که خود بیمار مفصل خود را خم کند این است که بیمار در امر تحرک پیشرفت می‌کند و نیز عضلات اطراف مفصل را درگیر کرده و سبب توانبخشی آن ها می‌شود که این کار بیشتر در انجام فیزیوتراپی در منزل بدون دستگاه امکان پذیر است.

آیا باید از این دستگاه استفاده کنید؟

در بیشتر موارد CPM بخشی از بهبودی پس از جراحی نیست. در شرایطی که بیماران  قادر به انجام درمان های فیزیکی فعال نیستند، سی پی ام ابزاری مفید برای توانبخشی پس از جراحی در این بیماران است.
باید تاکید شود که میانگین بهبودی بیماران پس از جراحی هایی مانند بازسازی ACL یا تعویض مفصل زانو در صورتی که از سی پی ام استفاده کنند بهتر نمی‌شود.
ممکن است شرایطی وجود داشته باشند که اوضاع را متفاوت کنند. اگر نگران هستید که حرکت مفصل شما به اندازه ای که انتظار داشتید بهبود نیافته است از جراح خود سوال کنید، شاید دستگاه CPM برای بهبودی تان بهتر باشد.

 

دستگاه سی پی ام بعد از تعویض مفصل زانو

سی پی ام که حرکت غیر فعال مداوم نیز گفته می‌شود، دستگاهی است که برای خم و راست کردن آهسته مفصل زانو استفاده می‌شود. دستگاه CPM می‌تواند بعد از جراحی برای خم شدن آهسته مفصل زانو استفاده شود. تفکر اولیه این بود که سی پی ام باید حرکت زانو را بعد از عمل تعویض مفصل زانو مانند سایر روش‌ها بهبود بخشد و مشکل سفت شدن مفصل بعد از تعویض مفصل یا جراحی را حل کند. با گذاشتن زانو در این دستگاه بلافاصله بعد از جراحی، بافت اسکار نباید تشکیل شده و سفتی زانو ایجاد نشود.این دستگاه نقش مهمی در فیزیوتراپی زانو بعد از اعمال جراحی دارد.
تا سال‌ها دستگاه‌های سی پی ام یک پیشرفت درمانی بودند که می‌توانستند از پیچیدگی‌های بعد از عمل مفصل زانو پیشگیری کنند. بلافاصله بعد از جراحی و گذاشتن مفصل زانو در این دستگاه، هدف، اصلاح  کیفیت حرکت و در نهایت تسریع روند بهبودی است. دستگاه‌های CPM به طور معمول بعد از عمل های جراحی مختلفی به خصوص تعویض مفصل زانو استفاده می‌شوند.
سفت شدن زانو بعد از عمل تعویض مفصل زانو می‌تواند یک عوارض جدی و مهم باشد و یکی از معمول ترین دلایلی است که افراد از عمل جراحی تعویض مفصل زانو رضایت نداشته باشند. اگر چه 90 درصد افراد از نتایج عمل تعویض مفصل زانو رضایت دارند اما عوارضی وجود دارند که می‌توانند رخ داده و دلیلی بر عدم رضایت افراد از نتایج جراحی شان باشند. یکی از این مشکلات می‌تواند سفت شدن مفصل زانو باشد.

آخرین پیشرفت های استفاده از این دستگاه

مطالعات زیادی درباره استفاده از CPM به دنبال عمل تعویض مفصل زانو و بازسازی ACL تحقیق کرده‌اند. تقریبا در همه مطالعات نتایج مشابه بوده‌اند: در روزها و هفته‌های اول پس از جراحی اثرات خوبی وجود داشته اما بعد از حدود 6 هفته تفاوتی در حرکت زانو ایجاد نمی‌شود. تفاوتی در استفاده یا عدم استفاده از سی پی ام وجود نداشته و در نهایت نتایج مشابه خواهد بود.

 

آخرین پیشرفت های استفاده از این دستگاه - فیزیوتراپی در منزل - طب نو

 

جراحی زانو در 50  سال گذشته راه درازی را پیموده است. جراحان ارتوپدی همیشه به دنبال راه هایی برای بهبود نتایج این عمل بوده اند. یکی از مشکلات ثابت در این جراحی، سفت شدن مفصل است. زانو ها بیشتر با این مشکل درگیر هستند زیرا برای برگشت و بهبود فعالیت، ما به حرکت عالی در زانو هایمان وابسته هستیم. حرکت غیرفعال مداوم یا سی پی ام برای شروع حرکت زانو ها در اولین فرصت بعد از جراحی و کاهش سفت شدن زانو پس از طراحی شده است.

مزیت استفاده از این دستگاه چیست

 بیمارانی که به دنبال عمل جراحی علاوه بر بهره بردن از خدمات فیزیوتراپی در منزل، از چنین دستگاهی استفاده کرده اند، در ابتدا در حرکات خود بهبودی دارند که نسبت به آن‌هایی که از سی پی ام استفاده نمی کنند سریع تر است. بنابراین بیمارانی که به دنبال عمل تعویض مفصل زانو از سی پی ام استفاده می‌کنند، نسبت به بیمارانی که از سی پی ام استفاده نمی کنند زیاد نیاز به دستکاری ( بیمار بی حسی عمومی دریافت کرده و زانوی او با وارد شدن نیرو خم می‌شود) ندارد. بیماران اغلب برای این که برای کمک به بهبودشان کاری انجام شود تقاضای زیادی می‌کنند. CPM ممکن است در حقیقت تغییری در نتیجه جراحی نداشته باشد اما، حس اینکه برای کمک به بهبودی بیمار، کاری انجام شده است می‌دهد.
هیچ کس نشان نداده است که CPM در طولانی مدت می‌تواند مفید تر باشد. مطالعات نشان داده اند که در طی 4 تا 6 هفته پس از عمل تعویض مفصل زانو، بیمارانی که از این دستگاه استفاده کرده‌اند و آن‌هایی که این کار را نکرده اند محدوده حرکت زانوی یکسانی دارند. اگر چه سی پی ام می‌تواند اثرات روانی که در بالا گفته شد داشته باشد اما هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد در انتها در نتیجه جراحی‌های تعویض مفصل زانو یا بازسازی رباط صلیبی قدامی تغییری ایجاد می‌کند. گفته شد که روش های خاصی مانند از بین بردن چسبندگی‌ها یا آزاد کردن انقباضات وجود دارند، در جاهایی نیز سی پی ام می‌تواند نقش مهمی در بهبودی پس از جراحی زانو داشته باشد.

 

شین اسپلینت (درد ساق پا) چیست؟

شین اسپلینت یا درد ساق پا را بشناسید

آیا پس از دویدن روزانه یا حتی دویدن برای رسیدن به اتوبوس ساق پای شما درد می گیرد و تیر می کشد؟ این اتفاق می تواند در اثر شین اسپیلینت  باشد. ممکن است شنیده باشید که پزشک آن را سندروم استرس مدیال تیبیا می نامد. علت آن وارد شدن فشار روی استخوان درشت نی پای شما و بافت همبندی است که ماهیچه را به استخوان متصل می کند. ممکن است این عناصر ملتهب و دردناک باشند.

این مشکل رایج در اثر چه مواردی به وجود می آید؟

  • • کف پای صاف – وقتی که فشار در اثر اصابت ضربه باعث تا شدن قوس پای شما می شود. (پزشک آن را رونیشن بیش از حد می نامد) .
  • • کفش هایی که اندازه پا نیستند یا به خوبی از پا محافظت نمی کنند.
  • • ورزش کردن بدون گرم کردن و خنک کردن بدن با حرکات کششی .
  • • ضعف در مچ پا، مفصل ران یا عضلات مرکزی.

اگر شما انسان فعالی هستید، ممکن است این اتفاق را در هنگام تغییرات ناگهانی مانند تمرینات شدیدتر، مکرر و طولانی تر تجربه کنید.

این مشکل چگونه درمان می شود؟

این مشکل معمولا خود به خود درمان می شود. اگر به پزشک مراجعه کنید، انتظار یک معاینه کامل را داشته باشید. او ممکن است از شما بخواهد بدوید تا مشکل را پیدا کند. هم چنین ممکن است اسکن استخوان یا تصویربرداری با اشعه ایکس را تجویز کند تا امکان شکستگی را بررسی کند.

• به بدنتان استراحت دهید. برای خوب شدن به استراحت نیاز دارید.
• روی ساق پایتان کمپرس یخ قرار دهید. برای خلاص شدن از درد و ورم ، 20 الی 30 دقیقه در هر سه یا چهار ساعت این کار را انجام دهید، تا زمانی که دردتان تمام شود.
• از کفی کفش مخصوص استفاده کنید. کفش هایی با کفی های مخصوص که می توانید سفارش دهید یا آماده بخرید، می تواند کمک کند قوس پایتان را هنگام ایستادن صاف نگه دارید.
• در صورت نیاز از داروهای ضد التهابی استفاده کنید. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوبروفن، ناپروکسن یا آسپرین، به کاهش درد و ورم کمک می کنند. هرچند این داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند، مانند احتمال ایجاد زخم و خونریزی. با توجه به دستورالعمل از آن ها استفاده کنید مگر اینکه پزشک شما دستور دیگری تجویز کرده باشد.

 

درمان شین اسپلینت یا درد ساق پا - فیزیوتراپی در منزل - طب نو

 

4  علامتی که نشان می دهند شین اسپلینت شما بهبود یافته است، کدامند؟

شما می توانید مطمئن شوید که مشکلتان کاملا برطرف شده است زمانی که:

  1. پای آسیب دیده تان به اندازه پای دیگرتان انعطاف پذیر است.
  2. پای آسیب دیده به اندازه پای دیگرتان قوی است.
  3. شما می توانید به شدت روی نقاطی که دردناک بوده فشار وارد کنید.
  4. شما می توانید آهسته و تند بدوید و بدون احساس درد بپرید.

هیچ راهی وجود ندارد که به طور قطعی تعیین کنیم چه زمانی شین اسپلینت شما برطرف می شود. این بستگی به علت ایجاد آن دارد. زمان بهبودی در افراد مختلف، متفاوت است و بین 3 تا 6 ماه طبیعی است. مهم ترین مسئله این است که شما برای شروع مجدد تمرینات ورزشی عجله نکنید. اگر قبل از بهبودی کامل شین اسپیلیت شروع به ورزش و تمرین کنید، ممکن است یک آسیب همیشگی به خودتان وارد کنید. فعالیت بدون فشار بر مفاصل و سبک جدیدی را شروع کنید، به طوری که مشکل شین اسپیلت تان را تشدید نکند تا زمانی که کاملا بهبود یابد. اگر یک دونده هستید، شنا کردن را جایگزین کنید و یا یک برنامه دوچرخه سواری اینتروال را شروع کنید.
اگر مشکل شما بهبود پیدا نکرد، یا اگر مجددا بازگشت، ممکن است پزشکتان شما را به یک فیزیوتراپ ارجاع دهد،  شما برای انجام این کار می توانید به انجام فیزیوتراپی در منزل بپردازید و یا به مطب های دلخواه خود در این زمینه مراجعه کنید. فیزیوتراپیست می تواند بافت های پای شما و یا نحوه حرکتی که باعث بروز این مشکل می شود را مداوا کند. درمانگر هم چنین می تواند درد را کاهش دهد و به شما کمک کند ورزش را مجددا شروع کنید. او همچنین مطمئن می شود که دچار شکستگی نشدید و در ساق پایتان شکاف های کوچک وجود ندارد.

 

عامل های تضعیف شدن استخوان

هنگامی که پام رئو 66 ساله، چند سال پیش با درد کمر و پشت به پزشک مراجعه کرد، به او گفتند که دچار شکستگی مهره شده است. اما آن ها علت پنهان ترک خوردگی ستون فقرات او را نیز کشف کردند: پوکی استخوان. اگرچه پوکی استخوان در خانواده او به صورت ارثی وجود داشت، رئو می گوید احتمال می دهد بیماری اش در اثر دارو هایی هم که مصرف می کرده باشد. او می گوید: "من حدودا دو سال برای درمان بیماری خود ایمنی که داشتم از دوز بالای پردنیزون استفاده می کردم." این درمان های استروئیدی به اضافه سن او، جنسیت و سابقه خانوادگی، رئو را در معرض ابتلا به بیماری و شکستگی استخوان قرار داده است.

چه کسانی به پوکی استخوان مبتلا می شوند و چرا؟

پوکی استخوان زمانی اتفاق می افتد که بدن شما شروع به از دست دادن تراکم استخوانی می کند و یا استخوان سازی کافی انجام نمی دهد و یا هر دو. این فرایند ها سبب ضعیف شدن استخوان می شوند که باعث می شود به راحتی دچار شکستگی شوند، به خصوص پس از زمین خوردن.
سوزان گرینسپن، مدرس مرکز پیشگیری و درمان پوکی استخوان و برنامه سلامت استخوان در دانشگاه پزشکی پیترزبورگ می گوید: "اغلب همه استخوان ها هیچ مشکلی ندارند، فقط بخش کوچکی از آن ها دارای مشکل هستند. یک چهار پایه را تصور کنید که به جای چهار پایه تنها دو پایه دارد. پس به راحتی می تواند بشکند."
شما با گذشت زمان و افزایش سن، تراکم استخوان های خود را از دست می دهید، پس هر چه سنتان افزایش یابد بیشتر در معرض پوکی استخوان قرار می گیرید، مخصوصا اگر زن هستید. گرینسپن می گوید: "پس از 50 سالگی، از هر دو زن یک نفر و از هر 5 مرد نیز یک نفر دچار ترک خوردگی  استخوانی می شود."
و هنگامی که دچار شکستگی استخوان شدید، احتمال این که در آینده دوباره این اتفاق برای شما بیفتد، بیشتر است. شکستگی های رئو به همان شکستگی مهره ها ختم نشد، او می گوید: "پس از آن یک شکستگی مهره دیگر، یک شکستگی مفصل ران در دو نقطه و یک شکستگی در استخوان دست و هر دو پایم نیز برایم اتفاق افتاد."

عواملی که خطر ابتلا به پوکی استوان را سبب می شود

علاوه بر سن، جنسیت و سایقه شکستگی استخوان، موارد دیگری نیز وجود دارند که خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهند. مانند:

  • •    سابقه بیماری خانوادگی، یا داشتن پدر و مادری با سابقه شکستگی لگن.
  • •    شرایطی مانند وضعیت پرکاری تیروئید، آرتروز روماتیسمی، دیابت، بیماری های ریوی و بیماری پارکینسون.
  • •    داروهایی مانند استروئیدها، داروهای سوزش معده، داروهای تشنج و داروهای سرطان سینه و پروستات.
  • •    یائسگی زودرس.
  • •    ورزش نکردن.
  • •    لاغری بیش از اندازه.
  • •    فقدان و یا کمبود ویتامین D و کلسیم.
  • •    نخوردن میوه و سبزیجات به اندازه کافی.
  • •    سیگار کشیدن.
  • •    مصرف بیش از اندازه پروتئین، سدیم، کافئین یا الکل.

حتی اگر یک یا چند مورد از موارد بالا درباره شما صدق کند، به این معنا نیست که حتما دچار این بیماری خواهید شد. اما بدان معنی است که باید مراقب سلامت استخوان هایتان باشید و اقداماتی که برای قوی کردن استخوان هایتان لازم است را انجام دهید.
گرینسپن می گوید: "خبر خوب این است که می توانید با ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی و مصرف داروهایی که خطر شکستگی و پوکی استخوان را کاهش می دهد و شما را فعال و سر پا نگه می دارد، از ابتلا به این بیماری در امان بمانید."
مرکز خدمات پزشکی طب نو از جمله مراکزی می باشد که فیزیوتراپی در منزل و کاردرمانی در منزل را برای بیماران انجام می دهد و برای این کار مجرب ترین نیرو های خود را اعزام می کند.

 

چگونه ورزش کردن می تواند به استخوان های آسیب پذیر کمک کند؟

فعال بودن یک داروی قدرتمند برای افراد مبتلا به پوکی استخوان است و به آهستگی به ضایعات استخوانی کمک می کند و عضلات قوی تری برای مراقبت از شما می سازد، بنابراین احتمال ضربه خوردن یا شکستگی استخوان در شما کمتر می شود. اما همه تمرینات ورزشی این کار را انجام نمی دهند. اگر می توانید باید مواردی را انجام دهید که عضلات شما را تقویت می کند و آن ها را با برخی از تمرینات مناسب با سطح تحمل بدنتان، ترکیب کنید. در این راستا باید بدانید که انجام فیزیوتراپی در منزل نیز می تواند برای شما بسیار مفید باشد.

تمرینات مناسب با تحمل بدن شما کدامند؟

 

تمرینات مناسب با تحمل بدن شما کدامند  - فیزیوتراپی طب نو

 

این فقط بدان معنی است که پاها و قدم های شما هستند که در هنگام حرکت از شما نگهداری می کنند. همانطور که گرانش بر استخوان های شما فشار وارد می کند، باعث ایجاد بافت های استخوانی جدید هم می شود و استخوان ها را قوی تر می کند. این تمرینات همه مواردی هستند که شما در حال ایستادن انجام می دهید. اگر دچار پوکی استخوان شدید هستید یا سابقه شکستگی یا ترک استخوان دارید، برخی از تمرینات ممکن است برایتان خطرناک باشند. پس قبل از انجام هرگونه فعالیت ورزشی با پزشکتان مشورت کنید تا مطمئن شوید انجام آن برای شما بلامانع است.

با وزنه ها کار کنید

 

با وزنه ها کار کنید - طب نو در منزل برای فیزیوتراپی

 

تمرینات با وزنه، همزمان باعث استخوان سازی و تقویت عضلاتتان می شود. هدف تمرکز بر هر گروه عضلانی اصلی است ، بدین صورت که دو بار در هفته  تمرین می کنیم و یک روز بین آن استراحت داریم. اگر اولین تجربه وزنه برداری تان را پشت سر می گذارید، اول با پزشکتان مشورت کنید و با یک مربی، کار خود را شروع کنید تا فرم صحیح وزنه برداری را به شما یاد بدهد.

برای داشتن استخوان های سالم تر برقصید

 

برای داشتن استخوان های سالم تر برقصید - فیزیوتراپی در منزل

 

این یک تمرین خوب است: رقصیدن به کارکرد قلب شما کمک می کند و شما را سر پا نگه می دارد و قلب، عضلات و استخوان هایتان را قوی تر می کند و اگر با شریک عاطفی تان برقصید و نیاز باشد حرکات و مراحل خاص را به خاطر بسپارید، تمرین خوبی برای بهبود عملکرد مغزتان هم خواهد بود.

از باغچه تان نگهداری و به آن رسیدگی کنید

 

از باغچه تان نگهداری و به آن رسیدگی کنید  - طب نو و فیزیوتراپی در منزل

 

هنگامی که آب پاش را حمل می کنید، خار و خاشاک را جمع آوری می کنید و سایر  کار های حیاط را انجام می دهید، توانایی تان بیشتر می شود. هرچند این فعالیت ها برای همه افراد مبتلا به پوکی استخوان مناسب نمی باشد. بیشتر شکستگی های ستون فقرات زمانی اتفاق می افتد که شما به جلو خم می شوید. اگر از باغبانی لذت می برید، بهتر است ستون فقرات خود را کاملا صاف نگه دارید و به سمت کمرتان نچرخید. همچنین، مراقب باشید که چگونه وسایل را بلند می کنید و سعی نکنید وسایل سنگین را جابه جا کنید.

پیاده روی تند انجام دهید

 

پیاده روی تند انجام دهید - tebbeno - فیزیوتراپی در منزل

 

اگر بتوانید با سرعت بالا پیاده روی کنید، حتی برای مدت زمان کوتاه، به نفع استخوان هایتان است و همچنین برای قلبتان بسیار مفید می باشد. سه بار پیاده روی کوتاه مدت در روز به اندازه یک پیاده روی طولانی موثر است. اگر نگران هستید که ترک خوردگی ها یا چاله های پیاده رو باعث زمین خوردن شما شوند، تردمیل می تواند جایگزین خوبی باشد.

در کلاس های ایروبیک شرکت کنید


کلاس های ورزشی پرفشار باعث تقویت استخوان هایی می شوند که می توانند نیرو را اداره کنند. کلاس هایی که فشار کمتری بر مفاصل وارد می کنند گزینه مطمئن تری هستند برای افرادی که به پوکی استخوان شدید مبتلا هستند و کلاس های بدون فشار بر مفاصل، مانند ایروبیک در آب، می تواند بهترین گزینه باشد برای افرادی که قبلا دچار شکستگی استخوانی شده اند. 

آیا شنا هم بر سلامت استخوان تاثیر گذار است؟

 

آیا شنا هم بر سلامت استخوان تاثیر گذار است - tebbeno فیزیوتراپی

 

شنا باعث عضله سازی می شود و فوق العاده به کارکرد ریه و قلب شما کمک می کند. اما به این دلیل که آب شما را بالا نگه می دارد، گزینه خوبی برای تقویت استخوان ها نمی باشد. شنا کردن گزینه خوبی برای افراد مبتلا به پوکی شدید استخوان و یا آرتروز است که تمرینات با وزنه برای آن ها خطرناک است.


با یوگا انعطاف پذیر شوید

 

با یوگا انعطاف پذیر شوید - فیزیوتراپی دکتر جعفر پور

 

گول آرام و ملایم بودن این ورزش را نخورید. یوگا علاوه بر کمک به موقعیت و انعطاف پذیری بدنتان، استخوان های شما را نیز تقویت می کند. اما بعضی از ژست و حالت ها،  ممکن است برای افرادی که پوکی استخوان دارند، مناسب نباشد. پس قبل از انجام آنها با پزشک یا فیزیوتراپ خود مشورت کنید تا اگر لازم است از انجام برخی فعالیت ها پرهیز کنید. 


به حفظ تعادل خود کمک کنید

 

به حفظ تعادل خود کمک کنید - فیزیوتراپی در خانه

 

هنگامی که مبتلا به پوکی استخوان باشید، بسیار حائز اهمیت است که بتوانید روی پاهای خودتان بایستید و تعادل خود را حفظ کنید تا احتمال زمین خوردن و شکستگی استخوان هایتان را کاهش دهید. تایچی می تواند به شما برای حفظ تعادلتان کمک کند و همچنین باعث تقویت پاهایتان شود. یک فیزیوتراپ می تواند تمرینات دیگری که به حفظ تعادل کمک می کنند را به شما ارائه دهد. 


معمولا چقدر ورزش کردن برای شما مناسب است؟

 

معمولا چقدر ورزش کردن برای شما مناسب است  - طب نو و فیزیوتراپی در خانه و محل کار

 

برای تقویت سلامت استخوان هایتان، فعالیت هایی مناسب با تحمل بدنتان انجام دهید، مانند چهار روز رقصیدن یا پیاده روی در هفته. اگر نمی توانید هدف را 30 دقیقه ای قرار دهید، می توانید زمان ها را به دو یا سه بخش 10 تا 15 دقیقه ای تقسیم کنید. حداقل دو بار در هفته، تمریناتی که عضله سازی می کند به برنامه تان اضافه کنید و فراموش نکنید که پس از هر بار ورزش، حرکات کششی انجام دهید.


یک روال منظم داشته باشید

 

یک روال منظم داشته باشید - خدمات در منزل

 

می توانید با ایجاد تغییرات کوچک در زندگی روزمره تان، به سلامت استخوان هایتان توجه داشته باشید. به جای رانندگی، پیاده روی کنید، دورترین نقطه پارکینگ را در بازار برای ماشینتان انتخاب کنید، یا به جای استفاده از آسانسور، از پله ها استفاده کنید. با دکترتان راجع به ورزش ها و فعالیت هایی که برای شما بی خطر هستند، مشورت کنید.

 

آشنایی با پوکی استخوان

تصویر اول یک استخوان طبیعی را نشان می دهد و تصویر دوم یک استخوان که دچار پوکی شده است.

پوکی استخوان که به معنای "استخوان های خلل و فرج دار" می باشد، باعث می شود که استخوان ها به تدریج ضعیف و نازک شوند، بنابراین می توانند مستعد شکستگی باشند. حدود 2 میلیون از شکستگی های استخوانی در سال به دلیل پوکی استخوان اتفاق می افتند. اگرچه تمامی استخوان ها می توانند تحت تاثیر بیماری قرار بگیرند، اما استخوان های ستون فقرات، مفصل ران و مچ دست بیشتر مستعد شکستگی هستند. در افراد سالمند، شکستگی لگن می تواند به طور به خاص خطرناک باشد، زیرا عدم تحرک طولانی مدت که برای بهبود شکستگی لازم است، می تواند در آن ها منجر به لختگی خون یا پنومونی شود، که هر دوی این ها می تواند منجر به مرگ شوند. از حدود 8.9 میلیون آمریکایی مبتلا به پوکی استخوان، 80 درصد زنان هستند. کارشناسان معتقدند که زنان بیشتر مستعد این بیماری هستند، زیرا آن ها استخوان های آن ها ظریف تر است و تراکم کمتری دارد و همچنین بدن زنان پس از یائسگی تغییرات هورمونی را تجربه می کند که باعث تسریع از دست دادن توده های استخوانی می شود.

چه عواملی سبب ایجاد پوکی استخوان می شود

 

چه عواملی سبب ایجاد پوکی استخوان می شود - فیزیوتراپی در منزل - طب نو - دکتر جعفر پور

 

تصویر سمت چپ یک استخوان سالم و تصویر سمت راست یک استخوان مبتلا به پوکی را نشان می دهد.
اگرچه علت دقیق و اصلی پوکی استخوان نا شناخته است، اما فرایندی که سبب اسفنجی شدن استخوان می شود، کاملا قابل درک است. در اوایل زندگی، استخوان تجزیه می شود و به طور مداوم جایگزین می شود، فرایندی که بازسازی استخوان نامیده می شود. توده استخوانی معمولا در اواسط دهه 20 زندگی کامل می شود. پوسیدگی استخوان زمانی رخ می دهد که تجزیه استخوان سریع تر از استخوان سازی انجام شود که معمولا در اواسط دهه 30 شروع می شود. استخوان ها شروع به از دست دادن کلسیم (مواد معدنی که باعث استحکام آنها می شود) می کنند و این فرایند قبل از این که فرایند جایگزینی انجام شود، صورت می گیرد. بازسازی استخوان کمتر اتفاق می افتد و استخوان ها نازک تر می شوند.

چرا زنان بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند

برای زنان، سرعت  از دست دادن تراکم استخوانی در طی 5 تا 7 سال بعد از یائسگی، افزایش می یابد و سپس دوباره کاهش می یابد. دانشمندان بر این باورند که این افزایش سریع پوکی استخوان پس از یائسگی، به خاطر کاهش شدید تولید استروژن بدن است، استروژن به حفظ کلسیم در استخوان ها کمک می کند. اگرچه قسمتی از این کاهش تراکم استخوان در سنین پیری طبیعی است، اما برخی زنان بیشتر در معرض خطر از دست دادن تراکم استخوان و ابتلا به پوکی استخوان هستند.

چه دسته از بانوان در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند

زنانی که لاغر اندام هستند یا دارای استخوان بندی ظریف هستند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند، همچنین کسانی که سیگار می کشند، بیش از حد الکل می نوشند و یا تحرک کمی دارند، مستعد ابتلا به این بیماری می باشند. زنان با سابقه خانوادگی شکستگی لگن و یا زنانی که عمل برداشتن تخمدان انجام داده اند، به ویژه قبل از 40 سالگی، بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان قرار دارند. زنان سفید پوست و آسیایی نسبت به زنان آفریقایی، آمریکایی و اسپانیایی  بیشتر دچار پوکی استخوان می شوند.

چه بیماری هایی ترک استخوانی را ایجاد می کند

برخی از بیماری ها که باعث ایجاد ترک های استخوانی می شوند مانند بیماری های کلیوی، سندروم کوشینگ و تیروئید پرکار یا پارا تیروئید، می توانند احتمال ایجاد پوکی استخوان را افزایش دهند. گلوکوکورتیکوئیدها که به عنوان استروئید ها شناخته می شوند نیز می توانند کاهش تراکم استخوان را به دنبال داشته باشند. داروهای ضد تشنج و بی تحرکی طولانی مدت به علت فلج یا بیماری نیز می تواند منجر به پوکی استخوان شود.
بیمارانی که نیاز به انجام فیزیوتراپی در منزل دارند و نمی خواهند که در شلوغی شهر به مطب ها مراجعه کنند می توانند با طب نو تماس بگیرند و پزشک را به منزل خود ببرند.

 

بونیون یا انحراف شست پا (Hallux valgus)

انحراف شست پا (Hallux valgus) یا بونیون چیست؟

خمیدگی شست پا یا قوز شست یک اصطلاح پزشکی برای پینه پا یا همان بونیون است. بونیون یک برجستگی است که در قسمت داخلی و نزدیکی انگشت بزرگ پا شکل می گیرد و می تواند بر روی پنجه پا نیز تاثیر بگذارد. بونیون ها خود به خود ظاهر نمی شوند؛ بلکه، با گذشت زمان به آرامی رشد می کنند و تغییراتی را در شکل ظاهری پا ایجاد می کنند، جایی که  استخوان ها به هم متصل شده اند.  در اصل، بونیون به معنای ایجاد تغییر ظاهری در پا می باشد.

علت بروز بونیون چیست؟

چه اتفاقی می افتد که باعث می شود پا به طور قابل ملاحظه ای تغییر کند؟ اغلب، ایجاد بونیون ارثی است، به این معنی که فرد این مشکل را از خانواده به ارث می برد. ممکن است که یک جهش ژنتیکی در پا شکل بگیرد و برخی از افراد را مستعد ابتلا به این بیماری کند.
اما این تنها دلیل ممکن برای بروز این بیماری نیست! کفش های نامناسب (بیش از حد تنگ، بیش از حد کوچک) نیز می تواند سبب ایجاد بونیون شود. کفش هایی که انگشتان پا را به مدت طولانی در وضعیت غیر طبیعی قرار می دهند، می توانند به شکل گیری بونیون ها منجر شوند، به ویژه هنگامی که شکل طبیعی پاهای یک فرد، مستعد ایجاد بونیون باشد. پوشیدن کفش های پاشنه بلند سابقه بدی در ایجاد این بیماری داشته است. در نهایت، باید بگوییم آرتروز نیز می تواند احتمال تشکیل بونیون ها را افزایش دهد.

علایم های بونیون

علاوه بر تغییرات ظاهری فیزیکی پا، چه علائم دیگری رخ می دهد؟ رایج ترین آنها عبارتند از: درد، التهاب و قرمزی پوست در اطراف محل مورد نظر. این نشانه ها هنگام پوشیدن کفش های بد سایز شدید تر می شوند. در برخی موارد، بی حسی و خواب رفتگی، سوزش یا مور مور شدن در اطراف بونیون نیز رخ می دهد. ( بدیهی است که این علائم اصلا خوشایند نیستند). همانطور که بدشکلی پا وخیم تر و بدتر می شود، راه رفتن نیز ممکن است دشوار تر شود و همانطور که شکل ظاهری پا شروع به تغییر می کند، توزیع وزن نیز تغییر می کند و می تواند باعث شکل گیری برخی از عادت ها شود.

این بیماری باعث بروز چه مشکلاتی می شود؟

مشکل اصلی این است که معمولا فشاری که از طرف کفش به برجستگی استخوان وارد می شود، باعث ایجاد ناراحتی و درد می شود. گاهی اوقات پوست اطراف برآمدگی ممکن است قرمز شود،  تاول بزند و یا عفونت کند. پا ممکن است به قدری بزرگ شود که به سختی در کفش جا شود.
انگشت شست پا اغلب به اندازه ای کج می شود که با انگشت دوم اصطکاک پیدا می کند، یا به قدری به  آن فشار وارد می کند که آن را به سمت بیرون هل می دهد و به سمت کفش فشار وارد می کند. همچنین کارکرد انگشت شست دچار اختلال می شود و سایر انگشتان هنگام راه رفتن باید وزن بدن را بیشتر تحمل کنند. این مشکل می تواند باعث ایجاد درد در پنجه پا شود (متاتارسالگیا). گاهی اوقات، آرتروز در مفصل بد شکل یا کج شده شکل می گیرد و باعث ایجاد درد در مفصل می شود.
برای انجام فیزیوتراپی در منزل با مرکز خدمات پزشکی طب نو تماس بگیرید و برای بازگشت به وضعیت عادی زندگیتان خبره ترین ها را در این زمینه به منزل خود بیاورید.

آیا بونیون با عمل جراحی درمان می شود؟

اگر اقدامات ساده فوق شما را از این مشکل خلاص نکند، عمل جراحی می تواند باعث بهبود شرایط شود. عمل جراحی پای کاملا طبیعی شما را بر نمی گرداند، اما بدشکلی انگشت شست را اصلاح می کند و شکل ظاهری پایتان را مطلوب تر می کند.
با توجه به شدت بدشکلی، شکل پا و اینکه آیا آرتروز در مفصل پا ایجاد شده است یا نه، عمل های جراحی مختلفی برای بونیون وجود دارد. یک جراح ارتوپد که در جراحی پا و قوز پا تخصص دارد، می تواند مناسب ترین عمل جراحی برای پای شما را تعیین کند.
با این حال، عمل جراحی ممکن است پای شما را به اندازه کافی برای پوشیدن کفش های تنگ، کوچک نکند، همچنین نمی تواند قدرت انگشت شست‌تان را به طور کامل به شما برگرداند.

 

کشیدگی عضلانی از نظر فیزیوتراپی

آسیب های عضلانی، کشیدگی عضلات و یا حتی پارگی آن ها اشاره به آسیب های عضلات و یا کشیدگی تاندون ها دارد. شما ممکن است فشارهای زیاد عضلانی را در طول فعالیت های عادی روزانه، هنگام انجام دادن فعالیت های سنگین، هنگام ورزش کردن و یا هنگام انجام کارهای زیاد، تجربه کنید. آسیب عضلانی می تواند به شکل پاره شدن (بخشی یا تمام) فیبرهای عضله و چسبندگی تاندون ها باشد. پارگی عضلات همچنین می تواند به رگ های کوچک خونی آسیب وارد کند و باعث خونریزی های موضعی یا کبودی و درد ناشی از تحریک انتهای عصب در ناحیه شود. فیزیوتراپی در منزل در چنین شرایطی بسیار مفید و تاثیر گذار است.

نشانه های کشش عضلات

نشانه های کشیدگی عضلات عبارتند از :

  • تورم، کبودی یا قرمزی ناشی از آسیب.
  • احساس درد در حالت استراحت .
  • احساس درد در هنگام استفاده از عضله یا مفصل خاصی که با آن در ارتباط است.
  • ضعف در عضلات و تاندون ها.
  • عدم توانایی استفاده از عضلات تحت هر شرایطی.

 

 نشانه های کشیدگی عضلات  - فیزیوتراپی در منزل با مرکز درمانی طب نو

 

چه موقع به فکر مراقبت های پزشکی باشید

اگر آسیب عضلانی قابل توجهی داشتید ( یا اگر درمان های خانگی تا 24 ساعت باعث بهبودی نشد )، به پزشک مراجعه کنید.
اگر هنگام آسیب دیدن صدای ضربه شنیدید، نمی توانید راه بروید، یا تورم، درد، تب یا باز شدگی زخم قابل ملاحظه ای داشتید، باید به قسمت اورژانس بیمارستان مراجعه کنید.

مراقبت های خانگی هنگام کشیدگی عضلات

بهتر است مقداری از تورم یا خونریزی موضعی در عضلات (در اثر پارگی رگ های خونی) ابتدا با استفاده از کمپرس یخ، کنترل شود. هنگامی که تورم کمتر شد، می توان از کمپرس گرم استفاده کرد. با این وجود، استفاده از کمپرس گرم قبل از کاهش ورم می تواند منجر به افزایش ورم و ایجاد درد شود.
توجه: کمپرس یخ و یا گرم نباید مستقیما به پوست اعمال شود. همیشه از یک پوشش محافظ مانند حوله استفاده کنید، به طوری که پوشش بین یخ و پوست بدنتان قرار گیرد.

  • •    دارو های ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDS ) مانند ناپروکسن یا ایبوبروفن را برای کاهش درد و بهبود توانایی حرکتی خود مصرف کنید. اگر بیماری های کلیوی یا سابقه خونریزی گوارشی دارید یا در حال مصرف داروهای رقیق کننده خون نظیر وارفارین هستید، بدون تجویز پزشک از داروی های ذکر شده استفاده نکنید. در این مورد، استفاده از استامینوفن ایمن تر است، استامینوفن  به کاهش درد کمک می کند اما التهاب را کاهش نمی دهد.
  • •    محافظت از بافت آسیب دیده، استراحت، کمپرس یخ، فشار دادن و بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده (که به عنوان فرمول PRICE  شناخته می شود)، می تواند به عضله آسیب دیده کمک کند. چگونه؟ ابتدا، تمامی لباس های تنگ و چسبان را در بیاورید، همچنین زیورآلات را در قسمت آسیب دیده، خارج کنید . سپس،
  • •    از عضله آسیب دیده محافظت کنید.
  • •    به عضله آسیب دیده استراحت دهید. از انجام  فعالیت هایی که باعث آسیب به عضله و ایجاد درد می شود، خودداری کنید.
  • •    روی منطقه آسیب دیده کمپرس یخ قرار دهید (هر یک ساعت 20 دقیقه این کار را تکرار کنید). کمپرس یخ یک ضد التهاب و ضد درد بسیار مؤثر است. کمپرس های یخ کوچک، مانند بسته های سبزیجات یخ زده یا آب یخ زده در قالب های کوچک، روی منطقه آسیب دیده استفاده می شود و به کاهش التهاب کمک می کند.
  • •    اعمال فشار می تواند به آرامی و با استفاده از یک باند کشی و یا سایر باندهای کشسان انجام شود که هم می تواند نقش محافظتی ایفا کند و هم تورم را کاهش دهد. باندها را خیلی تنگ و محکم نبندید.
  • •    برای کاهش ورم، قسمت آسیب دیده بدنتان را بالا نگه دارید. برای مثال، هنگامی که نشسته اید، عضله پایتان را بالا نگه دارید.
  • •    فعالیت هایی که درد عضله را افزایش می دهد یا عضو آسیب دیده را تحت تاثیر قرار می دهد، توضیه نمی شوند تا زمانی که درد به طور قابل توجهی بهبود یابد.

گام بعدی، پیشگیری

  • •    با استفاده از ورزش های کششی روزانه از آسیب جلوگیری کنید.
  • •    در صورت اجازه پزشکتان، یک برنامه ورزشی را شروع کنید.
  • •    بعد از تمرین های ورزشی، حرکات کششی انجام دهید.
  • •    قبل از شروع تمرینات شدید، با استفاده از روش های معمولی، مانند در جا زدن آهسته برای چند دقیقه، بدن خود را گرم کنید.

 

چگونه ورزش کمک می کند

التهابی که باعث ایجاد انگشت ماشه ای می شود همراه با درد، حساسیت و محدودیت حرکت می باشد.

سایر علائم عبارتند از:

  • گرما، سفتی یا درد مداوم در پایه انگشت شست یا سایر انگشتان آسیب دیده.
  • یک برآمدگی bump یا غده lump در پای انگشتتان.
  • هنگامی که انگشت خود را حرکت می دهید، با ظاهر شدن صدا و یا احساس کلیک، ضربه زدن و یا تکان خوردن مواجه می شوید.
  • ناتوانی در صاف کردن انگشت پس از خم شدن آن.

این علائم ممکن است بیش از یک انگشت را در یک زمان و در هر دو دست درگیر کرده باشد. علائم ممکن است در صبح، هنگام برداشتن یک شی یا هنگام صاف کردن انگشت، بیشتر اتفاق بیافتد و قابل توجه تر باشد.
انجام تمرینات هدفمند و کششی و همچنین انجام فیزیوتراپی در منزل می تواند به کاهش نشانه های شما و افزایش انعطاف پذیری کمک کند. مهم است که تمرینات را به طور مداوم انجام دهید تا بهترین نتایج را بدست آورید.

چه طور باید شروع کرد

این تمرینات ساده هستند که می توانند هر جا انجام شوند. تنها چیز هایی که به آن نیاز دارید باند الاستیک و انواع مختلفی از اشیاء کوچک است. اشیاء می توانند شامل سکه ها، درپوش های بطری و قلم ها باشند.
سعی کنید حداقل 10 تا 15 دقیقه در روز این تمرین را انجام دهید. شما می توانید مقدار زمانی که صرف انجام تمرینات می کنید تا زمان به دست آوردن قدرت، افزایش دهید. شما همچنین می توانید تعداد تکرار ها و ست ها را افزایش دهید.
اگر نتوانستید طیف وسیعی از حرکات را برای کامل کردن تمرین به کار ببرید مشکلی نیست. شما فقط باید به همان اندازه که می توانید انجام دهید. اگر انگشتانتان به هر دلیلی ناراحتی را احساس کنند، برای چند روز یا زمانی که احساس راحتی می کنید، به خود استراحت بدهید.

 

ورزش برای انگشت ماشه ای - تمرین - حرکات کششی - فیزیوتراپی در منزل - دکتر جعفرپور

 

1. کشش صاف کننده های انگشتان

  1. دست خود را روی یک میز یا سطح جامد قرار دهید.
  2. از دست دیگر خود برای نگه داشتن انگشت آسیب دیده استفاده کنید.
  3. به آرامی انگشت خود را بالا ببرید و بقیه انگشتانتان را صاف نگه دارید.
  4. بلند کردن و کشیدن انگشت تا ارتفاعی که به آن فشار وارد نشود.
  5. برای چند ثانیه آن را در این حالت نگه دارید و دوباره آن را رها کنید.
  6. شما می توانید این کشش را بر روی تمام انگشتان دست و شستتان  انجام دهید.
  7. یک مجموعه از 5 تکرار را انجام دهید.
  8. در طول روز 3 بار تکرار کنید.

2. دور کردن انگشت

  1. انگشت آسیب دیده خود را تا جایی که ممکن است از نزدیک ترین انگشت معمولی خود دور کنید تا موقعیت V را تشکیل دهد.
  2. از انگشت اشاره و انگشت شست از دست مخالف خود برای فشار دادن این دو انگشت به انگشتان دیگر استفاده کنید.
  3. سپس دو انگشت را فشار دهید تا آنها را به یکدیگر نزدیکتر کنید.
  4. یک مجموعه از 5 تکرار را انجام دهید.
  5. در طول روز 3 بار تکرار کنید.

3.   پهن کردن انگشتان

  1. با نیشگون گرفتن سر انگشتان دست و شستتان شروع کنید.
  2. یک نوار الاستیک در اطراف انگشتانتان قرار دهید.
  3. انگشتان دست را از انگشت شست خود دور کنید تا باند تنگ شود.
  4. انگشتان و شست خود را از هم دور و نزدیک کنید و 10 بار آنرا انجام دهید.
  5. در حالی که این کار را می کنید، باید توانایی احساس کشش کش الاستیک را داشته باشید.
  6. سپس انگشتان و انگشت شست خود را به سمت کف دست خم کنید.
  7. باند الاستیک را در وسط قلاب کنید.
  8. از دست مخالف برای فشار روی انتهای باند به منظور ایجاد فشار جزئی استفاده کنید
  9. تنش را در حالت صاف و خمیده انگشتتان نگه دارید و این کار را 10 بار تکرار کنید.
  10. تکرار حداقل 3 بار در طول روز.

4. فشردن کف دست

  1. یک آیتم کوچک را بردارید و آن را در کف دستتان قرار دهید.
  2. چند ثانیه فشار دهید.
  3. سپس با باز کردن انگشتان دست خود را آزاد کنید.
  4. چند بار تکرار کنید.
  5. حداقل دو بار در طول روز با استفاده از اشیاء مختلف این کار را تکرار کنید.

5.برداشتن شیء

  1. یک مجموعه بزرگ از اشیاء کوچک مانند سکه، دکمه و موچین بر روی یک میز قرار دهید.
  2. یک شی را در یک زمان بردارید و آن را با انگشت و شست تحت تاثیر خود چنگ بزنید.
  3. جسم را به طرف مخالف میز منتقل کنید.
  4. با هر شیء تکرار کنید.
  5. 5 دقیقه ادامه دهید و این کار را دو بار در روز انجام دهید.

6.گرفتن به دستمال کاغذی و کاغذ

  1. یک ورق کاغذ یا حوله کوچک را در کف دست خود قرار دهید.
  2. از انگشتان خود استفاده کنید تا کاغذ یا حوله را مانند یک توپ کوچک فشار دهید و مچاله کنید.
  3. به مشت خود فشار بیاورید و این حالت را برای چند ثانیه نگه دارید.
  4. سپس به آرامی انگشتان دست خود را راست کنید و کاغذ یا حوله را آزاد کنید.
  5. تکرار 10 بار.
  6. این تمرین را دو بار در روز انجام دهید.

7. تمرین'O'

  1. انگشت تحت تاثیر قرار گرفته و انگشت شست خود را به هم بچسپانید تا شکل "O" تشکیل شود.
  2. برای 5 ثانیه این حالت را نگه دارید.
  3. سپس انگشت خود را راست کنید و آن را به موقعیت "O" بازگردانید.
  4. تکرار 10 بار حداقل دوبار در روز.

8. بازکننده های انگشت و دست

  1. با ماساژ دادن سبک در ناحیه پایه انگشت آسیب دیده، شروع کنید.
  2. سپس با نزدیک کردن تمامی انگشتانتان یک مشت را تشکیل دهید.
  3. برای مدت 30 ثانیه مشت خود را باز و بسته کنید.
  4. سپس انگشت آسیب دیده را صاف کنید و توسط آن کف دست خود را لمس کنید.
  5. این حرکت را برای 30 ثانیه ادامه دهید.
  6. یکی از این دو تمرین را برای مدت دو  دقیقه انجام دهید.
  7. این تمرین را 3 بار در روز انجام دهید.

9. تمرین سر خوردن تاندون

  1. انگشتان خود را تا آنجا که ممکن است گسترش دهید.
  2. انگشتان خود را خم کنید تا نوک انگشتان شما به بالای کف دستتان برسد.
  3. دوباره انگشتان خود را صاف کنید و آنها را گسترده کنید.
  4. سپس انگشتان خود را خم کنید تا وسط کف دستتان را لمس کنید.
  5. انگشتانتان را باز کنید.
  6. حالا نوک انگشتان خود را به پایین کف دست خود ببرید.
  7. سپس با انگشت شست خود هر انگشت دیگر را لمس کنید.
  8. انگشت شست خود را به لمس مکان های مختلف بر روی کف دست خود بکشید.
  9. سه مرتبه و دو بار در روز انجام دهید.

10. کشش انگشت

  1. انگشتان خود را تا حد ممکن گسترده کنید و چند ثانیه نگه دارید.
  2. سپس انگشتان خود را به هم نزدیک کنید و بفشارید.
  3. اکنون انگشتان دست خود را به مدت چند ثانیه خم کنید و سپس به سمت جلو حرکت دهید.
  4. انگشت شست خود را به صورت عمودی و به آرامی و به مدت چند ثانیه بکشید.
  5. چندین بار تکرار کنید.
  6. این کشیدن را حداقل دو بار در روز انجام دهید.

ماساژ را فراموش نکنید!

همچنین توصیه می شود ماساژ  را تمرین کنید تا انگشت ماشه ای را درمان کنید. این را می توان برای چند دقیقه در یک زمان در طول روز انجام داد.
انجام دادن این ماساژ قبل و بعد از تمرین بروی انگشت تحت تاثیر به صورت حیاتی برای شما مفید خواهد بود. ماساژ به افزایش گردش خون، انعطاف پذیری و دامنه حرکت کمک می کند.

برای انجام این:

  • - شما می توانید با یک حرکت دایره ای ملایم ماساژ یا مالش دهید.
  • - فشار قوی، اما ملایم را اعمال کنید.
  • - شما می توانید مفاصل و کل منطقه تحت تاثیر انگشت ماشه ای را ماساژ دهید و یا روی یک نقطه خاص تمرکز داشته باشید.
  • - شما می توانید هر نقطه را برای حدود 30 ثانیه فشار دهید و نگه دارید.
  • - شما ممکن است بخواهید تمام دستها، مچ دست و ساعد خود را ماساژ دهید، زیرا تمام این مناطق به یکدیگر متصل هستند. شما می توانید تصمیم بگیرید که کدام روش بهترین است و بهترین نتایج را به دست می دهد.

 

سندروم پلیکا Plica چیست

سندروم پلیکا Plica

سندروم پلیکا در واقع یک تا خوردگی در غشای اطراف مفصل زانوی شما است. مفصل زانو شما توسط یک کپسول پر از مایع به نام غشای سینوویال احاطه شده است. در مرحله جنینی شما سه کپسول دارید که سینوویال پلیکایی نامیده می شود که در اطراف مفصل زانو ایجاد می شود. این ها معمولا قبل از تولد جذب می شوند. با این حال، در یک مطالعه از سال 2006، 95 درصد از افرادی که تحت عمل جراحی آرتروسکوپی قرار گرفتند، برخی از اثرات سینوویال پلیکایی را داشتند. سندرم پلیکا زمانی اتفاق می افتد که یکی از پلیکا های شما معمولا به علت آسیب ملتهب شود. این آسیب اغلب در وسط کشکک زانو اتفاق می افتد که به عنوان سندرم میانی  plica شناخته می شود.

علائم پلیکا چیست؟

علائم اصلی سندرم پلیکا درد زانو است، اما بسیاری از شرایط دیگر نیز می تواند درد زانو ایجاد کند.

درد مرتبط با سندرم پلیکا معمولا:

  • • درد مداوم، به جای درد تیز و تیر کشیدن.
  • • هنگام استفاده از پله ها، به صورت چمباتمه نشستن یا خم شدن بد تر می شود.  علائم دیگر سندرم پلیکا عبارتند از:
  • • احساس گرفتگی و یا قفل شدگی در ناحیه زانو پس از بلند شدن از روی صندلی به مدت طولانی.
  • • مشکل برای نشستن برای مدت زمان طولانی
  • • صدایی شبیه ترک خوردگی هنگامی که شما زانوی خود را خم و راست می کنید.
  • • احساس دررفتگی زانو.
  • • احساس بی ثباتی در بالا رفتن از پله ها و سطوح شیب دار.

 حتی ممکن است قادر باشید تا ورم پلیکای خود را احساس کنید زمانی که کشکک زانوی خود را فشار می دهید.

چه چیزی باعث این سندرم می شود؟

سندروم پلیکا معمولا به علت فشار و یا استفاده  بیش از حد زانو ایجاد می شود. این مشکل اغلب به وسیله ورزش هایی  که نیاز به خم کردن و صاف کردن مکرر زانو دارد مانند راه رفتن، دوچرخه سواری و یا استفاده از دستگاه پله نوردی می تواند به وجود بیاید. آسیب ناشی از یک حادثه، مانند سقوط یا تصادف اتومبیل، همچنین می تواند سبب ایجاد سندرم پلیکا شود.

 

دلیل بروز سندروم پلیکا Plica - فیزیوتراپی در منزل - طب نو

 

چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص سندرم پلیکا، پزشک شما با یک معاینه فیزیکی شروع می کند. آن ها برای از بین بردن هر گونه علل احتمالی دیگر درد زانو آزمایشاتی را انجام می دهند، این احتمالات عبارتند از:

  • • منیسک پاره شده.
  • • التهاب تاندون.
  • • آسیب استخوان.

اطمینان حاصل کنید که به پزشک خود در مورد تمرینات ورزشی که انجام می دهید، به اضافه هر حادثه یا صدماتی که اخیرا برایتان اتفاق افتاده، اطلاعات کافی را دهید. پزشکان همچنین می توانند از یک اسکن MRI یا اشعه ایکس استفاده کنند تا زانویتان را بیشتر بررسی کنند.

آیا تمریناتی هست که می توانم برای تسکین انجام دهم؟

در اغلب موارد سندرم پلیکا نسبت به درمان فیزیوتراپی در منزل یا برنامه تمرین خانگی پاسخ مثبتی می دهند. این درمان‌ها معمولا شامل کشش همسترینگ می شوند و عضلات چهارسر ران  شما را تقویت می کنند. اکثر افراد در طول شش تا هشت هفته از شروع یک فیزیوتراپی یا برنامه ورزشی احساس تسکین درد می‌کنند.

تقویت عضلات چهارسر ران

پلیکای میانی به صورت غیر مستقیم با چهار سر ران، یک عضله بزرگ در ران شما متصل است. اگر چهار سر ران شما ضعیف باشد، بیشتر احتمال دارد که پلیکا تحریک شود.

شما می توانید چهار سر ران خود را با انجام کارهایی تقویت کنید:

  1. حرکت ورزشی quadriceps sets  (سفت کردن عضلات).
  2. straight leg raises(بالا بردن پاها در حالی که صاف و کشیده هستند).
  3. leg presses(فشار دادن پا).
  4. مینی اسکات.

شما همچنین می توانید شنا، دوچرخه سواری، پیاده روی یا استفاده از دستگاه الپتیکال  را امتحان کنید.

کشش همسترینگ

 همسترینگ گروهی از عضلات است که پشت ران را از لگن خاصره به استخوان ساق متصل می کند. شما از آن ها برای خم کردن زانوی خود استفاده می کنید. همسترینگ سفت، فشار اضافی را روی زانوی شما ایجاد می کند، جایی که پلیکا در آن قرار دارد.
یک فیزیوتراپ می تواند از طریق آموزش چندین حرکت کششی به شما کمک کند تا همسترینگ خود را ریلکس کنید. اکثر این حرکات را می توان در حالت نشسته یا ایستاده انجام داد. هنگامی که برخی از این کشش ها را یاد گرفتید، سعی کنید چندین بار آن ها را در روز انجام دهید تا عضلات خود را ریلکس نگه دارید.

تزریق کورتیکواستروئید

اگر التهاب باعث سختی در تمرین شود، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواسترویید  را در زانوی شما انجام دهد. این ممکن است درد را به طور کامل ناپدید کند، اما مهم این است که روشهای کششی و روال تمرینی خود را ادامه دهید. اگر این کار را نکنید، در زمانی که اثر کورتیکواستروئید از بین رفت درد دوباره باز می گردد.

آیا من نیاز به عمل جراحی دارم؟

اگر فیزیوتراپی به شما کمک نکند، ممکن است به یک روش به نام رزکسیون آرتروسکوپی arthroscopic resection نیاز داشته باشید. پزشک شما یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ را با یک برش کوچک در زانوی شما قرار می دهد. آن ها از ابزار کوچک جراحی استفاده می کنند که از طریق یک برش کوچک دیگر وارد می شوند تا پلیکا را حذف کند یا موقعیت آن را اصلاح کند.
بعد از جراحی، دکتر شما یک برنامه فیزیوتراپی برایتان تجویز می‌کند که به شما کمک کند تا قدرت زانو خود را بازسازی کنید. این برنامه را با تمرین ملایم شروع خواهید کرد تا درد و تورم را کاهش دهید. در نهایت با تمرینات چالش برانگیز برای تقویت چهار سر ران، همسترینگ و عضلات پشت ران calf muscles ادامه خواهید داد.
بهبودی جراحی برای سندرم پلیکا بستگی به عوامل متعددی دارد، از جمله سلامت کلی و زانوی آسیب دیده شما. اگر جراحی در زانوی راست انجام دادید برای مثال ممکن است حدود دو هفته برای رانندگی صبر کنید. اگر زانوی چپ شما آسیب دیده باشد، ممکن است در طول سه تا چهار روز کامل بهبود یابد. در نظر داشته باشید که ممکن است قبل از بازگشت به سطوح منظم ورزش و فعالیت بدنی، چند هفته منتظر بمانید.

زندگی با سندرم پلیکا

درمان و مدیریت سندرم پلیکا معمولا با درمان فیزیوتراپی و تمرینات خانگی آسان است. اگر به عمل جراحی نیاز دارید، این فرایند شامل حداقل بریدگی است و نیاز به دوره ریکاوری کمتری نسبت به بسیاری از انواع دیگر جراحی زانو دارد. با پزشک خود مشورت کنید تا گزینه درمان مناسب را برای شما مشخص کند.

 

صفحه9 از20
طراحی سایت طراحی سایت طراحی سایت طراحی سایت