آیا فیبرومیالژیا در زنان وخیم تر است؟

فیبرومیالژیا در زنان از مردان شایع تر است و ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند. به عنوان مثال، زنان معمولا سطح بالا تری از درد را گزارش می‌ کنند و اغلب نشانه های بیشتری مانند قاعدگی سنگین و دردناک دارند. علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است.  بعضی از آن ها درد بسیار زیادی را توصیف می کنند، در حالی که دیگران می گویند درد مبهمی دارند. کالج آمریکایی روماتولوژی برآورد می کند که 2 تا 4 درصد افراد مبتلا به این بیماری هستند و این بیماری در زنان شایع تر است. یکی از راه های رهایی یافتن از درد های حاصل از این بیماری انجام فیزیوتراپی در منزل می باشد.
تا همین اواخر بسیاری از پزشکان افراد مبتلا به فیبرومیالژیا را مرخص می کردند. از آن جایی که این بیماری به سختی تشخیص داده می شد، این پزشکان به اشتباه فکر می کنند که علائم غیرواقعی است.  بعضی تحلیلگران بر این باورند که این فرآیند ممکن است به این دلیل باشد که پزشکان در طول تاریخ تمایل داشته اند درد زنان را نا دیده بگیرند.

فیبرومیالژیا در مردان در مقایسه با زنان

این بیماری نشانه های درد مزمن و گسترده ای دارد که نمی توان آن را با سایر بیماری ها، مانند آسیب عضلانی، دیسک فتق، آرتروز، یا اختلال خود ایمنی توضیح داد.

هر فرد مبتلا به فیبرومیالژیا یک یا چند مورد از علائم زیر را تجربه می کند:

درد مداوم در مناطق مختلف بدن مانند ران ها، کفل، گردن و پشت، سرگیجه، خستگی مزمن حتی پس از خواب شب، مشکلات شناختی در مورد تمرکز یا حافظه، خشکی چشم، حساسیت بالا نسبت به درد، ریزش مو، مشکل در ادرار مانند تعداد دفعات آن، استفراغ، اسهال و مشکلات مربوط به دستگاه گوارش که شدت آن ها می تواند متغیر باشد، اما بسیاری دچار استرس و خستگی می شوند و این بیماری در عین حال می تواند علایم بدتری نیز داشته باشد. برای تشخیص بیماری، نوع درد کمتر از ماهیت مزمن و گسترده بودن درد اهمیت دارد.

علائم در زنان: زنان مبتلا به فیبرومیالژیا ممکن است در مقایسه با مردان علائم بیشتری داشته باشند.

احتمال دارد زنان موارد زیر را تجربه کنند:

خستگی در صبح، درد در سر تا سر بدن، علائم خاص در مورد سندرم تحریک پذیری روده که معمولا به عنوان IBS شناخته می شود.

دیگر علایم متداول در زنان عبارتند از:

قاعدگی: بیماری ذکر شده می تواند بر چرخه قاعدگی تاثیر بگذارد. دوره ها ممکن است سنگین تر باشند و زنان ممکن است قاعدگی دردناک را تجربه کنند که دیسمنوره نامیده می شود.
بارداری: بسیاری از زنان مبتلا در دوران بارداری مشکلی ندارند، اما در بعضی موارد بارداری می تواند نشانه های بیماری را بدتر کند. همچنین می تواند منجر به خستگی شدید و تغییرات خلقی شود که در دوران بارداری شایع است. در مورد فیبرومیالژیا و حاملگی با دکتر مشورت نمایید چرا که برخی از داروهای مربوطه می تواند بر جنین تاثیر بگذارد.

نقاط حساس بدن این بیماران

نقاط حساس شامل 18 نقطه حساس یا دردناک در 9 بخش از بدن می باشد. به عنوان مثال، این لکه ها به صورت جفتی و در هر دو طرف ستون فقرات ظاهر می شوند. تمامی افراد مبتلا دارای نقاط حساس نیستند ، اما این موارد می تواند به تشخیص آن از دیگر دردها کمک کند.

زنان مبتلا به فیبرومیالژیا بیشتر از مردان، دارای نقاط حساس می شوند که در این مکان ها قرار دارند:

در قسمت پایه سر، جایی که گردن قرار دارد، بین گردن و نوک شانه، جایی که عضلات پشت به تیغه شانه متصل می شوند، بر روی هر دو ساعد در نزدیکی آرنج، درست در بالای ترقوه، در زیر ترقوه در کنار استخوان سینه، درست در بالای بخش استخوانی کفل بیرونی، در قسمت پایین کمر در بالای باسن، داخل زانو

تشخیص این بیماری

هیچ آزمایشی نمی تواند تعیین کند که آیا فرد مبتلا به فیبرومیالژیا است یا خیر. تشخیص یک فرایند انحصاری است. پزشکان در مورد علائم سوال می کنند، سپس برای سایر اختلالاتی که ممکن است باعث ایجاد آن شود، آزمایش می نویسند. اگر علت دیگری پیدا نشود، پزشک فیبرومیالژیا را تشخیص می دهد. برای رد دیگر شرایط، دکتر ممکن است  اشعه ایکس تجویز کند و یا آزمایش خون بگیرد. همچنین ممکن است نقاط حساس مورد آزمایش قرار گیرند، در مورد آسیب های گذشته سوال شود و تاریخچه دقیق پزشکی دقیق گرفته شود.

اگر بیماران دارای موارد زیر باشند، راحت تر می توان بیماری را تشخیص داد:

درد در برخی از مناطق حساس خاص که بیش از 3 ماه تداوم داشته است، یک رده بندی خاص در شاخص درد به صورت گسترده، درد در هر دو طرف بدن و بالا و پایین کمر و سطح معینی از حساسیت، نشان دهنده بیماری است که توسط فرد بررسی کننده تعین می گردد.
در حالی که متخصصان و محققان هنوز از نقاط حساس برای توصیف فیبرومیالژیا استفاده می کنند و به مدیریت بخش های حساس فیبرومیالژیا می پردازند، اما این ابزار همیشه یک ابزار تشخیصی قابل اعتماد نیست، زیرا حضور نقاط حساس می تواند روز به روز تغییر کند. همچنین بعضی از پزشکان ممکن است در طول تست ها بیش از دیگران فشار اعمال کنند.

با عدم وجود نقاط حساس، پزشکان معمولا به دنبال دیگر علایم برای تشخیص می گردند:

خستگی، عدم وجود خواب درست به دلیل درد، خستگی پس از بیداری، تفکر دشوار.

برای رهایی از این بیماری طب نو به شما پیشنهاد می دهد که از خدمات فیزیوتراپی در منزل استفاده کنید و از روش مداوای فیبرومیالژِی آگاهی های لازم را کسب کنید.

تعریف سندرم پیریفورمیس

سندرم پریفورمیس یک اختلال عضلانی - عصبی غیر معمول است که در آن عضله پریفورمیس به عصب سیاتیک فشار وارد می کند. این ماهیچه ماهیچه های صاف و شبیه به نوار است و در باسن و نزدیک قسمت فوقانی مفصل لگن قرار دارد. این ماهیچه در حرکت دادن پایین تنه نقش مهمی دارد و مفصل لگن را ثابت نگه داشته و در حرکت ران، راه رفتن و انتقال وزن از یک پا به پای دیگر موثر است.
همچنین در ورزش هایی که نیاز به بالا بردن و چرخاندن ران است کمک کننده می باشد. عصب سیاتیک عصبی کلفت و دراز است که از کنار یا داخل ماهیچه پریفورمیس عبور می کند و به پشت ران رفته و در نهایت به شاخه های متعدد تقسیم شده و تا پا ادامه میابد. وارد شدن فشار به عصب می تواند در اثر گرفتگی عضله پریفورمیس ایجاد شود. برای چنین افرادی که در این ناحیه مشکلاتی را دارند، انجام فیزیوتراپی در منزل پیشنهاد می شود.

علامت های سندرم پریفورمیس

 

 

این سندرم در ابتدا با درد، سوزش و بی حسی باسن شروع می شود و می تواند به قسمت های پایین تر منتشر شود (درد سیاتیک). درد به خاطر فشار وارده از پریفورمیس به عصب سیاتیک که در اثر نشستن روی صندلی اتومبیل یا دویدن اتفاق می افتد، ایجاد می شود. در اثر بالا رفتن از پله، فشار آوردن به ماهیچه پریفورمیس یا نشستن طولانی مدت درد شدید تر می شود. بیشتر موارد درد سیاتیک به سندرم پریفورمیس مربوط نمی شوند.

طریقه تشخیص این سندرم

تست تشخیصی مشخصی وجود ندارد. در اکثر موارد تاریخچه ای از تروما به عضله و فعالیت شدید و تکراری مانند دویدن یا نشستن  طولانی وجود دارد. تشخیص با اظهار علایم توسط بیمار و تست فیزیکی به وسیله ی حرکت دادن پا به صورت های مختلف و ایجاد درد در ماهیچه انجام می شود. در سایر موارد این ماهیچه سفت شده و حساس می شود. به دلیل این که علایم به سایر موارد پزشکی مشابه است، عکسبرداری رادیولوژی برای تفکیک این ناهنجاری از سایر ناهنجاری ها مثل فتق دیسک استفاده می شود.

درمان سندرم پیریفورمیس

 

 

اگر درد در اثر نشستن ایجاد می شود از حالت های نشستنی که دردناک اند خودداری کنید. استراحت و یخ و گرما درمانی مناسب اند. پرشک یا فیزیوتراپیست با پیشنهاد تمرینات و کشش های مناسب و با انجام صحیح فیزیوتراپی در منزلفیزیوتراپی در منزل برای شما، می توانند به بهبودتان کمک کنند. درمان با دست کاری استخوان نیز برای بهبود علایم مناسب است. برخی متخصصان داروهای ضد التهاب، آرام بخش ها یا تزریق کورتیکواستروئیدها را پیشنهاد می کنند. سایر درمان ها مثل یونتوفورز که در آن جریان ملایم الکتریکی با تزریق سم بوتولینوم توسط برخی پزشکان امتحان شده است. استفاده از اجزای فلج کننده سم بوتولینوم می تواند سفتی ماهیچه را کم کرده و درد سیاتیک را کاهش دهد.

پیشگیری از ایجاد این سندروم

 

 

چون این سندرم معمولا در اثر فعالیت های ورزشی تکراری که به این ناحیه فشار وارد می کنند ایجاد می شود، پیشگیری اصولا به این رفتارها مربوط است. از دویدن و ورزش کردن در تپه ها و سطوح ناصاف خودداری کنید. قبل از ورزش حتما حرکات گرم کردن را انجام دهید. هنگام ورزش حرکات را به طور صحیح انجام دهید. اگر درد به وجود آمد ورزش را متوقف کرده و استراحت کنید و در صورت لزوم با متخصص پزشکی صحبت کنید.

برای خواندن نوشته مربوط به کشش عضله پیریفورمیس در مرحله ابتدایی به این لینک مراجعه کنید.

 

دوپویترن چگونه درمان می شود

درمان دائمی برای انقباض دوپویترن وجود ندارد و درمان خاصی برای افرادی که درگیری خفیف و متوسط دارند نیاز نیست.

راهکار های درمانی برای افرادی که درگیری شدید دارند

 

 

تزریق استروئید
تزریق کورتیکو استروئیدها به داخل گره درد و التهاب را بهبود بخشیده و روند پیشرفت بیماری را آهسته تر می کند.

تزریق کلاژناز
تزریق کلاژناز کلستریدیوم هیستولیتیکوم نوعی از درمان جدید است. انجمن غذا و داروی آمریکا در سال 2010 درمان با این نوع کلاژناز را تحت نام تجاری زیافلکس تایید کرده است. در این نوع درمان پزشک کلاژناز را به داخل بافت ضخیم شده تزریق می کند. سپس بافت ضخیم را می شکند تا انگشتان بتوانند به راحتی حرکت کنند.   یک مطالعه در سال 2016 روی 213 نفر از بیمارانی که با این نوع کلاژناز درمان شدند نشان داد 73 درصد از آنان از این درمان راضی و 21 درصد ناراضی بوده اند. از بین بیش از 78 نفر که قبلا جراحی داشته اند، 71 درصد اظهار کردند که تزریق کلاژناز از جراحی بهتر است. هنوز مشخص نیست که درمان کلاژناز در طولانی مدت چقدر موثر است. با این حال انجمن بین المللی دوپویترن اظهار کرد که سرعت عود مجدد کمتر است و در آزمایش بالینی در کمتر از 5 درصد مبتلایان علایم دوباره بازگشته اند.

جراحی
پزشک ممکن است برای برداشتن طناب ها و گره های ایجاد شده در موارد زیر جراحی را پیشنهاد دهد:

• بیماری استفاده از دست را برای بیمار مشکل کرده باشد.
• بافت اضافی اطراف عصب و شریان در حال آسیب زدن به آن هاست.

در برخی موارد، جراح با اعمال بیهوشی موضعی جراحی را انجام می دهد ولی اکثرا بیهوشی کامل انجام می شود. جراحی معمولا به صورت سرپایی و بدون بستری شدن انجام می شود.

مطابق با آکادمی جراحان شکسته بندی آمریکا دو نوع جراحی معمول برای انقباض دوپویترن موارد زیر هستند:

1. فازیکوتومی.
2. فازیکوتومی کف دست زیر کلی.

فازیکوتومی
بافت سخت بریده می شود. جراح سوزنی نازک با نوک تیز به داخل پوست و قسمت منقبض وارد می کند  تا به عنوان تیغ از آن استفاده کند. بافت ضخیم بریده می شود ولی جدا نمی شود. زخم باز می ماند و بیمار می تواند از یک آتل تا زمان بهبود زخم استفاده کند.

فازیکوتومی کف دست زیر کلی
جراح بافت پیوندی را به کلی خارج می کند که در این صورت بخیه به صورت زیگزاگ نیاز است. بر اساس موقعیت، بیمار شاید نیاز به پیوند پوست برای بهبود نیاز داشته باشد.

فیزیوتراپی و کار درمانی

 

 

انقباض دوپویترن زمانی اتفاق می افتد که بافت زیر کف دست ضخیم شده و تنگ می شود و حداقل یکی از انگشتان را به سمت کف دست می کشاند. علل این بیماری بیشتر ژنتیکی بوده و پیشرفت آن آهسته است.  بسیاری از افراد نیاز به درمان ندارند ولی جراحی و سایر درمان ها در دسترس هستند. بعد از جراحی، ترکیبی از فیزیوتراپی در منزل  و کار درمانی در منزل یا در صورت تمایل انجام آن ها در مطب پزشکان می تواند عملکرد دوباره دست را بازگرداند.

 

بیماری دوپویترن چیست

جمع شدگی دوپویترن حالتی است که در آن بافت فیبروز در کف دست رشد کرده و به پوشش تاندون وصل می شود و فیبروز را به سمت وسط دست می کشد. بافتی که در زیر پوست دست و انگشتان قرار دارد فاسیا نام دارد. هر چقدر فاسیا ضخیم تر و تنگ تر می شود انگشتان به طرف کف دست جمع می شوند و توانایی باز و بسته کردن انگشتان را کم می کند. بافت فیبروز می تواند طناب های ضخیم در کف دست تشکیل دهد که انگشتان دست و اکثرا انگشتان چهارم و پنجم دست را درگیر می کند. نام های دیگر این اختلال موربوس دوپویترن، بیماری دوپویترن و فیبروماتوز کف دست هستند. اشخاص مشهوری که به این بیماری مبتلا بوده اند رئیس جمهور سابق آمریکا رونالد رگان و پیانیست مشهور میشا دیچتر می باشند.مرکز طب نو با داشتن متخصص فیزیوتراپی در منزل و سایر خدمات پزشکی آماده ارائه مشاوره ی رایگان می باشد.

نشانه های بیماری دوپویترن

انقباض حالت غیر طبیعی کوتاه شدگی بافت است که محدوده حرکت را کم می کند. این بیماری کوتاه شدن بافت فاسیای کف دست است که بخش نازک و سفت بافت فیبروز بوده و بین پوست کف دست و تاندون های زیرین قرار دارد. این بافت به باز و بسته کردن انگشتان کمک می کند. نشانه های این بیماری در طول سال ها به مرور خود را نشان می دهند.
علامت نخست اغلب ایجاد یک گره حساس دردناک در کف دست است. باندهای ضخیم می توانند شکل بگیرند و فرد نتواند دست خود را کامل باز کند. در حالی که این باند ها ممکن است به تاندون شباهت داشته باشند، اما در کف دست تاندونی تشکیل نمی شود. گره هایی در کف دست ایجاد می شوند و پوست در اطراف این گره ها چروک می شود.
انقباض سبب کشیده شدن انگشتان و سخت شدن باز و بسته کردن آن ها می شود. انقباض دوپویترن یک یا هر دو دست را درگیر می کند. گاهی اوقات این انقباض انگشتان پا را هم درگیر می کند که به نام بیماری لدرهوس خوانده می شود و گاها آلت تناسلی مردان را درگیر می کند که به نام بیماری پیرونی نامیده می شود. این شرایط اغلب دردناک نیستند اما استفاده از انگشتان را سخت می کنند. نشانه ها از خفیف تا شدید متغییر هستند. برای مداوای دوپویترن روش های مختلفی وجود دارد.

علت ها و عوامل ایجاد کننده این بیماری

محققان علت دقیق دوپویترن را نمی دانند اما معتقدند فاکتورهای ژنتیکی نقش به سزایی دارند. مطالعات نشان داده است که این بیماری اکثرا افرادی از اروپای شمالی را درگیر می کند.

سایر فاکتورهای ایجاد کننده:

•    مصرف الکل.
•    کهولت سن.
•    ژن های خاص خانوادگی.
•    مبتلایان به دیابت و افرادی که دارو برای بیماری صرع استفاده می کنند.

تشخیص بیماری دوپویترن

برای تشخیص انقباض دوپویترن پزشک کف دست ها را معاینه می کند تا از وجود گره ها، حفره ها، پوست ضخیم و انگشتان خم شده آگاه شود. پزشک از بیمار تست tabletop  می گیرد که در آن فرد باید بتواند کف دست خود را به طور صاف روی میز قرار دهد. اگر بیمار نتواند این کار را انجام دهد به احتمال زیاد مبتلا خواهد بود.
برای این که بتوانید استفاده از انگشتانتان را برای خود راحت کنید، می توانید از فیزیوتراپی در منزل مرکز طب نو استفاده کنید و با آوردن پزشک به منزل و یا محل کار خود از رفت و آمد در شلوغی شهر رهایی یابید و بهبودی سریع را در خود ایجاد کنید

 

نرمی غضروف کشکک و نکات فیزیوتراپی

نرمی غضروف کشکک یا سندرم دردناک مفصل پتلوفمورال و یا کندرومالاسی کشکک یکی از رایج ترین اختلالات در ناحیه اسکلتی – عضلانی زانو است که بیشتر در افراد جوان رخ می دهد که غضروف زیر کشکک آسیب می بیند. علت مبتلا شدن به این بیماری تا به امروز به وضوح مشخص نشده است. تعداد زیادی از بیماران مربوط به زانو به این مشکل موجه می شوند. در این مقاله قصد داریم تعریف صحیحی از این بیماری ارائه داده و راکارهای درمانی آن از جمله فیزیوتراپی در منزل یا در محل کلینیک و همچنین دارودرمانی و جراحی کشکک صحبت کنیم.

اما چند دلیلی وجود دارد که سبب بروز این بیماری می شود که شامل موارد زیر هستند:

• _• ساختار بافت نرم.
• _• عدم تعادل ماهیچه ای به خصوص عضله چهار سر
• _• عیب های ساختاری در مکانیک و حرکت اجزای زانو

 

نرمی غضروف کشکک چیست؟

کشکک از یک طرف به استخوان ساق پا یا تیبیا متصل شده و از طرفی به عضله ی چهار سر ران متصل است. نقش این استخوان انتقال نیروی عضله چهار سر به ساق پا و صاف کردن زانو از طریق بالا آوردن ساق پا است. در این موقعیت کشکک همانند یک قرقره عمل کرده و جهت نیرو را تغییر می دهد. طبیعی است که این قرقره به یک تکیه گاه نیاز دارد و آن تکیه گاه قسمت انتهایی استخوان ران یا فمور است. با اعمال نیرو از طرف عضله ی چهار سر، کشکک با تکیه به استخوان ران از طرق سطح زیرین خود جهت نیرو را تغییر می دهد اما سطح زیرین آن متحمل فشار و اصطکاک می شود. برای کاهش این اصطکاک و ساییدگی، سطح زیرین کشکک پوشیده از غضروف است. گاها به نا به دلایلی این غضروف بیش از حد ساییده شده و موجب درد می شود که به این بیماری کندرومالاسی کشکک یا نرمی غضروف کشکک می گویند. تصویر زیر این نیروها مخرب را از نگاه فیزیوتراپی نشان می دهد.

 

علائم نرمی غضروف کشکک

درد مهم ترین علامت این بیماری است که بصورت کمی و کیفی به شرح زیر است:

 

• • یکی از اولین علامت هایی که برای این بیماری وجود دارد این می باشد که شخص حین بالا و پایین رفتن از پله ها احساس درد می کند.

 

• • حین نشستن بر روی زمین و زمانی که زانو ها خمیده است درد تشدید می شود.

 

• • استفده از دستشویی ایرانی بسیار دردناک و تشدید کننده است.

 

• • فرد قفل شدگی زانو را برای یک مدت زمان کوتاهی تجربه می کند و سپس از این حالت خارج خواهد شد.

 

• • علامت بعدی که برای آن وجود دارد این است که تورم در ناحیه زانو به وجود می آید.

 

• • ممکن است در کنار تورم قرمز شدن اطراف کشکک نیز دسده شود.

 

• • حین بلند شدن از از خواب حس چبندگی کشکک به بافت زیر و درد احساس می شود.

 

• • درد با اعمال گرما تخفیف می یابد.

 

 

تشخیص نرمی غضروف کشکک

در ابتدا پزشک از سابقه سلامت و بیماری شما سوالاتی را می پرسد. شروع درد و میزان شدت آن را از شما جویا می شود و سپس به معاینه شما می پردازد. انجام یک رادیوگرافی ساده به راحتی می تواند در تشخیص این بیماری کمک کننده باشد. در بعضی مواقع پیش می آید که MRI و آرتروسکوپسی نیز طبق نظر پزشک انجام می شود.

او برای معاینه شما موارد زیر را بررسی می کند:

• • شرح حال دقیق از شما شامل کیفیت درد، محل درد، فعالیت های تشدید کندده درد و غیره می گیرد.

 

• • وضعیت قرار گیری کشکک را مورد بررسی قرار می دهد.

 

• • به حساسیت های شما در هنگام لمس زانو توجه می کند.

 

• • دامنه ی حرکتی زانو و مفصل ران شما را تست و بررسی می کند.

 

• • از شما می خواهد که راه بروید تا طریقه قدم برداشتن شما را به خوبی مشاهده کند.

 

• • برای شما فیزیوتراپی و داروهای کاهنده التهاب تجویز می کند.

 

درمان نرمی غضروف کشکک

درمان این بیماری به عوامل مختلفی بستگی دارد که ما در این قسمت به آنها می پردازیم:

 

• • فیزیوتراپی : شامل تعدای تکنیک ها برای اصلاح وضعیت زانو کشکک نسبت به همدیگر، کاهش التهاب، افزایش قدرت عضلات، رفع کوتاهی های رباط ها و عضلات دخیل و تمرینات فیزیوتراپی و آموزش های لازم جهت پیشگیری و درمان است. مشورت با فیزیوتراپیست برای شما بسیار کمک کننده خواهد بود تا این درد را کنترل و از تشدید آن جلوگیری کید. این اموزش شامل نحوه انجام صحیح ورزش و کارهای روزانه و مسائل شغلی است. توصیه می کنیم تمرینات فیزیوتراپی نرمی غضروف کشکک را مطالعه کنید.

 

• • دارودرمانی: استفاده از داروهای ضد درد ضد التهای برای کاهش درد و تورم و التهاب بسیار کمک کننده خواهد بود. این دارو ها از مزمن شدن این درد و بیماری جلوگیری کرده و از به هم خوردن روال عادی زندگی شما و انجام تمرینات فیزیوتراپی جلوگیری می کند. مصرف دارو باید زیر نظر پزشک و به مدت محدود انجام شود.
• • تغذیه : شامل استفاده از مکمل ها و غذاهای می شود که برای حفظ سلامتی غضروف ها بسیار موثر بوده و توان سیستم ترمیمی بدن را بالا می برد. مصرف غذاهای ضد التهابی و کمک کننده کنترل درد بسیار مهم است. همچنین مشاور تغذیه به شما کمک می کند تا تغذیه مناسب جهت تقویت توان عضلانی برای حفاظت از مفصل داشته باشید.
• • کاهش وزن: به ازای یک کیلوگرم کاهش وزن، حدود سه الی چهار کیلوگرم نیروی اضافی از روی زانو برداشته می شود. از مشاور تغذیه خود بخواهید تا این مهم را در صورت لزوم مد نظر قرار دهد. شما در کنار تغذیه مناسب به ورزش هوازی جهت کاهش وزن نیاز دارید اما چگونگی انجام ورزش و نوع ورزش های لازم برای کاهش وزن را از مشاور فیزیوتراپی خود بخواهید. فیزیوتراپیست ها متخصص ورزش صحیح و هدفمند با کمترین عوارض جانبی هستند.
• • جراحی : به عنوان آخرین درمان، اگر به مراحل شدید بیماری نرمی کشکک غضروف رسیده باشید و درد و مشکلاتتان به روش های غیر جراحی درمان نشود جراحی لازم خواهد شد. در این جراحی سطح زیرین کشکک تراشیده شده و یک سطح فلزی صیقلی از جنس آلیاژ پلی اتیلن قرار داده می شود. بعد از جراحی نیز شما به فیزیوتراپی جهت بازتوانی و به دست آوردن عملکرد صحیح زانو نیاز خواهید داشت. دیگر مزیت فیزیوتراپی بعد از عمل کاهش عوارش جراحی مثل درد و تورم و سفتی و خشکی مفصل است. بعد از عمل جراحی، ابتدا فیزیوتراپی در منزل و سپس در کلینیک قابل انجام است.

برای رهایی از درد چنین بیماری هایی مرکز پزشکی طب نو استفاده از خدمات فیزیوتراپی در منزل را به شما پیشنهاد می دهد تا بتوانید هر چه سریع تر به روال عادی زندگی خود باز گردید و کار های روزانه خود را مانند قبل به راحتی انجام دهید.

نقاط حساس فیبرومیالژیا را مدیریت کنید

فیبرومیالژیا بیماری است که در آن در تمام نقاط بدن درد پخش می شود. این حالت طولانی مدت بوده و شدت علایم متغییر است. هرچند دانش زیادی در این زمینه وجود ندارد، مطابق با کارهای کلینیک Mayo، محققان دریافتند که این بیماری ممکن است در اثر ایجاد اختلالی در نحوه پردازش پیام های درد در مغز که سبب بر هم خوردن تعادل شیمیایی مواد می شود ایجاد گردد. یکی از علایم این بیماری درد در اکثر نواحی بدن است. پزشکان برخی مناطق از بدن بیماران را مشخص کرده اند که حساس می باشند.

نقاط حساس بدن این بیماران

نقاط حساس مناطقی هستند که در اثر فشار دردناک می شوند و گاها به نام نقاط برانگیزنده خوانده می شوند. نقاط برانگیزنده قسمت هایی از بدن هستند که در اثر ایجاد فشار در آن قسمت، در نقاط دیگری ایجاد درد می کنند. مثلا در اثر ایجاد فشار در آرنج، دست شما درد می گیرد. برخی بیماران فیبرومیالژیا هر دوی نقاط حساس و برانگیزنده را دارند.

نقاط حساس در هر دو سمت بدن وجود دارند و شامل نقاط زیر هستند:

قسمت بالایی قفسه سینه، پشت دست، قسمت خارجی آرنج، زانو، لگن و قسمت فوقانی شانه.

شخص مبتلا به این بیماری ممکن است درد ثابتی را تجربه نکند و درد در نقاط مختلف بدن چرخش کند. نقاط حساس در سایر بیماری ها مثل پلی میالژیا نیز وجود دارند اما دردی که در فیبرومیالژیا وجود دارد گسترده تر و شدید تر است. بیماری های روماتیسمی و درد ناحیه ای مثل بیماری لایم، آرتروز و لوپوس می توانند علایم مشابه فیبرومیالژیا داشته باشند. در گذشته پزشکان وجود 18 نقطه حساس در بدن را دلیل بر وجود این عارضه می دانستند.
برای تشخیص مناسب، بیماران باید حداقل در 11 نقطه از آن 18 نقطه حساسیت داشته باشند. در سال های اخیر معیار نقاط حساس استفاده نمی شود و کالج روماتولوژی آمریکا معیاری مناسب برای تشخیص ارائه کرده است که این معیار شامل درد گسترده به همراه سایر علایم است.

سایر علائم بیماری

بیماران همراه با درد گسترده، سر درد، اختلال خواب، خستگی، افسردگی، دلواپسی و عدم تمرکز دارند. علائم در برخی بیماران پررنگ  و در برخی کم رنگ بوده و منحصر به افراد هستند به طوری که با تست خاصی قابل شناسایی نیست.
به دلیل این که تشخیص بسیار مشکل است باید با پزشک ماهر و آشنا به فیبرومیالژیا مشورت کرد و چون علائم این بیماری مخفی اند زمان مناسب برای رفتن نزد پزشک مشخص نیست. در صورتی که شخصی بیش از یک هفته درد در تمامی بدن و خصوصا اختلال خواب یا عدم تمرکز را حس کند باید به تکنسین های علوم پزشکی مراجعه کند.

مشکلات ناشی از بیماری

فیبرومیالژیا بیماری نیست که جان انسان را به خطر بیاندازد اما می تواند عملکرد روزانه افراد را مشکل کند. کار، خانواده و زندگی اجتماعی می تواند درگیر شود. در نتیجه دست و پنجه نرم کردن با آن سخت است. افسردگی و دلواپسی ازجمله مشکلات دیگر خواهند بود. اختلال در انجام فعالیت های روزمره می تواند سبب مشکلات احساسی شود.

درمان این بیماری

در حال حاضر برای مداوای فیبرومیالژِی راهی وجود ندارد ولی درمان ها و استراتژی هایی برای کاهش علایم و بهبود زندگی روزمره وجود دارند.

انواعی از دارو ها بسیار کمک کننده خواهند بود ازجمله داروهای زیر که طبقه بندی شده اند:

دارو های ضد درد: دارو های بدون نسخه مثل استامینوفن مناسب اند. سازمان غذا و داروی آمریکا داروهای مناسبی پیشنهاد کرده است مثل میلناسیپران و دولوکستین که با ایجاد تغییر شیمیایی در مغز درد را تسکین می دهند. داروی پرگابالین سلولهای عصبی انتقال دهنده  درد را بلوکه می کنند.
داروهای متعادل کننده ی خواب: داروهای بدون نسخه و با نسخه بسیاری برای درمان اختلال خواب در اثر فیبرومیالژیا استفاده می شوند.
دارو های ضد افسردگی: در برخی موارد این داروها علائمی مثل اختلال خواب و افسردگی و دلواپسی را بهبود می بخشند.

به علت وجود درد گسترده، برخی بیماران ممکن است به داروها وابسته شوند. به علت احتمال وابستگی به دارو، پزشکان داروهای خواب آور تجویز نمی کنند.

تکنیک های خود درمانی و درمان خانگی

علاوه بر دارو ها، درمان های مکمل مثل ماساژ درمانی، طب سوزنی، فیزیوتراپی در منزل و یوگا برای بیماران بسیار مفید هستند.

همچنین تعدادی راه کار ها برای کاهش علایم در خانه وجود دارند که شامل:

ورزش: مطابق با انجمن ملی فیبرومیالژیا، ورزش برای بیماران توصیه می شود. ورزش هوازی مانند پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری می توانند علایم را بهبود بخشند. بهتر است آهسته شروع کنید و رفته رفته شدت تمرینات را بالا ببرید.
برنامه ریزی برای خواب و منظم کردن عادت خواب: خوابیدن و بیدار شدن روزانه در ساعت مشخص می تواند الگوی خواب را منظم کند. اجتناب از خوردن کافئین قبل از خواب توصیه می شود.
پیدا کردن زمانی برای آرامش: بهتر است هر روز زمانی برای آرامش و راحتی خود اختصاص دهید. تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا می توانند مفید باشند. تمدد اعصاب می تواند خستگی و درد را کاهش دهد.
کمک گرفتن: تحمل وضعیت بیماری برای مدت طولانی کار ساده ای نیست. کمک خواستن از خانواده و دوستان و در صورت نیاز کمک گرفتن از افراد متخصص بسیار موثر خواهد بود. گروه های خاص مانند انجمن ملی فیبرومیالژیا برای حمایت از شما وجود دارند.

در صورت تمایل می توانید به نوشته های مربوط به فیبرومیالژیا در زنان و راهکار های درمانی آن از بخش موارد مرتبط که در انتهای همین صفحه برای شما قرار داده شده است، مراجعه کنید.

عوامل ایجاد کننده فیبرومیالژیا

دلیل اصلی این بیماری نامشخص است. با این حال تحقیقات علم روماتولوژی نشان می دهند این بیماری به علت مشکل عصبی در پردازش درد در مغز رخ می دهد که در آن حساسیت به عامل ایجاد کننده درد شدید می شود.
تعدادی ازعوامل تشدید کننده این حالت وجود دارند: حادثه ی استرس زا، ضربه فیزیکی یا رخداد احساسی مثل تصادف با اتومبیل، آرتروز یا بیماری خود ایمنی مثل لوپوس، مشکلات سیستم عصبی مرکزی، نحوه تنطیم پردازش محرک درد توسط ژن ها.
این بیماری می تواند ارثی باشد. زنانی که خویشاوندی نزدیک با این بیماری دارند در معرض ابتلا هستند. افرادی با آرتروز، لوپوس سا آرتریت نخاعی با نام اسپوندیلوت آنکیلوزان در معرض ابتلا به فیبرومیالژیا هستند.
ممکن است روند درمانی فیبرومیالژیا دشوار باشد بنابراین نیاز به توجه ویژه پزشکی دارد. به علت این که این بیماری یک سندرم ( بدون علت مشخص) است ممکن است علایم در هر فرد با بقیه متفاوت بوده و برای هر فرد باید برنامه درمانی منحصر به فرد طرح ریزی شود.

درمان فیبرومیالژیا شامل همه یا تعدادی از این موارد خواهد بود

• •    برنامه تمرینی فعال.
• •    طب سوزنی.
• •    رفتار درمانی.
• •    فیزیوتراپی.
• •    کایروپرکتیک.
• •    ماساژ درمانی.
• •    داروهای ضد افسردگی با دوز کم ( نه در مرحله اول بیماری ).

این بیماران باید به صورت مرتب با پزشک و فیزیوتراپیست خود در ارتباط باشند تا نتیجه حداکثری حاصل شود. فیبرومیالژیا در زنان و راهکار های درمانی آن را از بخش موارد مرتبط در انتهای این صفحه مطاله کنید که به صورت دو مقاله مجزا برای شما نوشته شده است.

دارودرمانی
برای کاهش بعضی از علایم بیماری فیبرومیالژیا دارو درمانی مفید خواهد بود که شامل طیف وسیعی از کاهنده های در است. داروهای ضد افسردگی نظیر duloxetine  و Cymbalta ، milnacipran  و Savella  می تواند مفید باشد اما تحقیقات نشان می دهد بیماران معمولا مصرف این دارو ها را قطع می کنند چرا که این دارو ها در کاهش درد چندان موثر نبوده و یا عوارض جانبی داشته اند. بیماران باید در رابطه با مصرف خود سرانه سایر داروها با پزشک خود مشورت کنند تا درگیر عوارض جانبی دارو ها نشوند.

تمرین درمانی
در تعدادی از بیماران برای کاهش درد، حساسیت، سفتی مفاصل و عضلات و همچنین بهبود مشکلات خواب می توان از تمرینات ترکیبی هوازی ( ایروبیک ) ، مقاومتی و تقویتی استفاده کرد. ادامه تمرینات به صورت پیوسته برای کاهش علایم بیماری بسیار مهم و ضوری است، پس تمرینات را ادامه دهید تا نتایج نمایان شود. انجام تمرینات به صورت گروهی با سایر بیماران و یا به صورت خصوصی به صورت فیزیوتراپی در منزل بسیار مفید تر خواهد بود.

طب سوزنی
تعدادی از بیماران بعد از شروع طب سوزنی بهبودی چشم گیری در وضعیت سلامتی و افزایش کیفیت زندگی خود داشته اند. تعداد جلسات طب سوزنی در ماه وابسته به نوع و شدت علایم بیماران بوده و متغیر است. یک مطالعه نشان می دهد یک نفر در هر پنج بیمار فیبرومیالژیا از طب سوزنی در دو سال اول بیماری استفاده کرده اند. این افراد بهبودی نسبی در رابطه با کاهش درد و سفتی داشته اند.

رفتاردرمانی
این گزینه در واقع شامل مهارت های مرتبط با رفتار های آگاهانه درمانی است‌. این مهارت ها عبارتند از کنترل استرس، افکار منفی، درد های روانی و افزایش خوشبینی و نشاط، تفکرات عاقلانه و... است. این برنامه همچنین مهارت های کنترل خشم و ترس، حفظ خونسردی، دستیابی به ریلکسیشن و آرامش روانی و فکری را شامل می شود.

رعایت رژِیم غذایی افراد مبتلا به فیبرومیالژیا

مقادیر مناسب رژیم غذایی برای بهبود علایم این بیماری پیشنهاد شده است که شامل موارد زیر اند:

• •    غذاهایی با انرژی بالا و قند کم: غذاهایی مانند بادام، لوبیا، جو دوسر، آووکادو و توفو حاوی مقادیر زیادی از فیبر و مقادیر کم قند می باشند. این غذا ها انرژی را در طول روز تامین می کنند و احساس خستگی ناشی از بیماری را بهبود می بخشند.
• •    اجتناب از خوردن غذاهای حاوی گلوتن: یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که حساسیت به گلوتن می تواند باعث ایجاد فیبرومیالژیا شود. این مطالعه نشان داد حذف گلوتن از برنامه غذایی سبب کاهش درد حتی در بیماران مبتلا به سلیاک می شود. این امر همچنین به کاهش التهاب نیز مرتبط می باشد.
• •    قطع استفاده از اولیگو دی مونوساکارید ها و پلی ال ها: یک مطالعه اخیر نشان داد قطع استفاده از غذاهای حاوی مواد مذکور سبب کاهش زیاد درد در بیماران مبتلا به این بیماری می شود.
• •    عدم مصرف مواد افزودنی و محرک های سموم غذایی: گزارشی نشان داد که حذف مونوسدیم گلوتامات و آسپارتام از غذا به طور محسوسی درد را کاهش خواهد داد. در این گزارش بیماران در صورت استفاده از مواد افزودنی دردشان بیشتر می شد.
• •    استفاده ی بیشتر از دانه های روغنی: مدارک کمی دال بر بهبود بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا در اثر استفاده از دانه های روغی وجود دارد اما این دانه ها مواد معدنی مناسب برای عملکرد سلول دارند و این مواد می توانند  شرایط افراد مبتلا را بهتر کنند. باقی ماندن در وزن و رژیم متعادل کیفیت زندگی افراد را بهتر خواهد کرد. مطالعات نشان داده اند افراد چاق در صورت کم کردن وزن علایم بیماریشان بهبود خواهد یافت.

تحقیقات بیشتری در زمینه ی تاثیر رژیم غذایی بر فیبرومیالژیا باید انجام شود اما کاهش قند و گلوتن از غذا شروع مناسبی است و البته ضرر خاصی هم متوجه بیمار نخواهد شد. در صورت تمایل می توانید مقاله مربوط به مدیریت بخش های حساس فیبرومیالژیا را نیز مطالعه کنید.

 

ماهیت فیبرومیالژیا

در این مجال به صورت مختصر و مفید در مورد بیماری فیبرومیالژیا صحبت می کنیم اما قطعا جا دارد تا به صورت کامل تر بررسی شود.

• •    فیبرومیالژیا باعث درد گسترده، خستگی و سایر احساسات آزاردهنده می شود.
• •    علایم این بیماری مشابه با  التهاب مفصلی بوده اما این بیماری به جای مفاصل به بافت همبند آسیب می زند.
• •    علت دقیق این بیماری مشخص نیست اما عوامل زمینه ساز آن عبارتند از آسیب ترومایی، روماتوئید آرتریت و سایر بیماری های خود ایمنی مثل لوپوس و عوامل ژنتیکی.
• •    هیچ درمان قطعی برای آن وجود نداشته اما دارودرمانی، ورزش، طب سوزنی، رفتاردرمانی و انجام فیزیوتراپی در منزل و یا در مطب می تواند علایم را کاهش داده و کیفیت هواب را بهبود بخشد.

علایم رایج فیبرومیالژیا

• •    درد گسترده و پخش شده در بدن.
• •    سفتی و درد در فک.
• •    در و خستگی در عضلات صورت و بافت های فیبروزی مجاور.
• •    سفتی صبحگاهی در مفاصل و عضلات.
• •    سردرد.
• •    الگوهای نامنظم خواب.
• •    سندرم روده تحریک پذیر.
• •    دوره های قاعدگی دردناک.
• •    سپزش یا بی حسی در دست ها و پاها.
• •    حساسیت به سرما و گرما.
• •    سختی در حافظه سپاری و تمرکز که fibro fog   نامیده می شود.
• •    خستگی.

علائم زیر هم ممکن از مشاهده شود:

• •    تهوع.
• •    مشکلات لگن و ادراری.
• •    افزایش وزن.
• •    سرگیجه.
• •    علایم شبه آنفلوآنزا و سرماخوردگی.
• •    مشکلات پوستی.
• •    مشکلات قفسه سینه.
• •    افسردگی یا پرخاشگری.
• •    مشکلات تنفسی.

این علایم در هر  سنی از زندگی ممکن است بروز داده شود اما رده سنی ۴۵ سال بیشترین گزارش ها را داشته است.

تشخیص فیبرومیالژی

به دلیل شباهت علایم این بیماری به سایر بیماری ها مثل کم کاری تیروئید، تشخیص فیبرومیالژِی زمان بر است. بنابراین مداوای فیبرومیالژِی باید ابتدا انجام شود و سپس به دنبال تشخیص باشیم. تست آزمایشگاهی برای تشخیص فیبرومیالژی وجود ندارد بنابراین ممکن است دیر تشخیص داده شود.

کالج روماتولوژی آمریکا سه معیار برای تشخیص عنوان کرده است:

1. درد و علایم بیماری در مدت یک هفته در 19 قسمت از بدن، کوفتگی، سیر نشدن از خواب و یا مشکلات شناختی.
2. طول کشیدن علایم بیماری بیش از 3 ماه.
3. عدم وجود مشکلاتی که بتوانند علایم را توجیه کنند.

قبلا" نقاط حساس " برای تشخیص استفاده می شدند. با این حال در حال حاضر برای تشخیص این نقاط پیشنهاد نمی شوند. برای آگاهی از نحوه مدیریت بخش های حساس فیبرومیالژیا مقاله مربوطه را مطالعه کنید. لازم به ذکر است که طب نو برای فیبرومیالژیا در زنان و راهکار های درمانی آن مقاله های جدا و مفیدی را برای شما قرار داده است که در پایین این صفحه از بخش موارد مرتبط می توانید به آن ها به راحتی دسترسی داشته باشید.

 

کاردرمانی در استئوآرتریت زانو

این عارضه ناشی از عدم تعادل بین تخریب و تعمیر غضروف مفصلی است که به عنوان یک نتیجه دراثر عوامل خطر متعدد ازجمله تروما و استعداد ژنتیکی اتفاق می افتد و شایع ترین بیماری مشترک در سراسر جهان هست که حدود 10 درصد ازجمعیت مردان و 18 درصد ازجمعیت زنان به آن مبتلا هستند که 45 تا 75 درصد افراد بالای 55 سال علائم اولیه را دارند و به همین دلیل یک نگرانی جهانی است.
درمیان سالمندان استئوآرتریت زانو یکی از پنج علت اصلی ناتوانی درکشور های توسعه یافته است. از سال 1995 تا سال 2005 بیماران مبتلا 6 ملیون نفر افزایش یافته وانتظار می رود تا سال 2020 دو برابر شود. سن یکی از قوی ترین پیش بینی کننده های این بیماری است. ترکیبی از تغییرات شامل ظرفیت بافت های مفصلی برای انطباق، تغییرات بیولوژیکال مانند پیری سلولی، همچنین کاهش ظرفیت تطابق تغییرات بیولوژیکال و افزایش برداشت استخوانی عوامل موثر بر افزایش شیوع استئوآرتریت در پیری هستند.

آیا فقط سالمندان به استئوآرتریت مبتلا می شوند

قبلا فقط بیماری سالمندان شناخته می شد اما الان درمیان گروه سنی 40 تا 45 سال میان 20 بیماری برتر قرار دارد. ضعف عضلات انقباضی زانو یک عامل خطر برای استئوآرتریت زانو می باشد. درد و از دست دادن عملکرد به واسطه این بیماری می تواند ناتوان کننده باشد و درکشور های توسعه یافته 1 تا 2.5 درصد از تولید ناخالص ملی هزینه این بیماری می شود که بار اقتصادی زیادی دارد یکی از شایع ترین علت های جایگزینی زانو و لگن استئوآرتریت هست و با توجه به شیوع این بیماری در افراد میانسال باعث غیبت از کار و بازنشستگی زود هنگام افراد می شود که این هم بار اقتصادی زیادی دارد.

درمان استئوآرتریت چگونه انجام می شود

پاتولوژی استئوآرتریت زانو چند وجهی است و درمان شناخته شده ای برای آن وجود ندارد و اهداف اصلی مدیریت درمان از بین بردن درد، آموزش بیماران درمورد بیماری خود، کاهش سرعت پیشرفت بیماری و حفظ سلامت و داشتن کیفیت زندگی مناسب می باشد.

درمان های استئوآرتریت به چهار دسته تقسیم می شوند:

 دارویی، غیر دارویی، جراحی و درمان ترکیبی اهداف مدیریت استئوآرتریت برای کاهش علائم درد و بهبود عملکرد وکیفیت زندگی فرد است و دامنه مدیریت فراتر از درمان دارویی است و شامل مداخلات فیزیکی، توانبخشی و سایر مداخلات می باشد. مراقبت های اولیه خدمات متعددی مانند روماتولوژی، فیزیوتراپی، کاردرمانی، روانشناسی، تغذیه، مددکاراجتماعی، جراحی و ارتوپدی است که در حال حاضر برای مدیریت بیماری استفاده می شود.
مرکز پزشکی در منزل طب نو با فراهم آوردن این متخصصین آماده ارائه خدمات کاردرمانی در منزل و فیزیوتراپی در منزل به مراجعین گرانقدر است.

 

پیشنهادات فیزیوتراپی بعد از جراحی شکم

اگر مشکل تنفسی دارید یا عمل جراحی با برش قسمتی از پوست داشته اید، یک فیزیوتراپیست می تواند بعد از عمل جراحی به شما کمک کند. طی جراحی توسط داروهای بیهوشی ، فعالیت ریه و قلب به شدت کاهش می یابد. ممکن است بعد از جراحی عملکرد ریه ها تضعیف شده و تخلیه ترشحات به خوبی انجام نشود. در این حالت فیزیوتراپی تنفسی به شدت موثر است. علاوه بر این بعد از عمل جراحی دچار ضعف و چسبنگی عضلات نیز می شوید. برای رفع این چسبندگی ها تمرینات خاصی می توان در نظر گرفت تا عوارض برش پوست و ماهیچه ها کاهش یابد.قسمتی از این اقدامات در بیمارستان و بعد انتقال بیمار به بخش انجام می شود. ممکن است بخش دیگر و مهمی از این اقدامات در خانه به صورت فیزیوتراپی در منزل ادامه یابد. مرکز طب نو با ارائه خدمات تخصصی فیزیوتراپی و طب سوزنی در منزل در خدمت شما است. جهت مشاوره رایگان تماس فرمایید.

کمک به ریکاوری شش ها

اثر داروی بیهوشی روی شش ها و درد در ناحیه جراحی شده سبب می شوند تنفس عمیق و سرفه مشکل شود و باعث تجمع مخاط در شش ها می شود. تنفس عمیق، سرفه و تحرک عوامل مهمی در جلوگیری از تجمع مخاط و عفونت شش ها می باشند و شما هرچه سریع تر باید هرگونه مخاط را پاکسازی کنید. سرفه کردن آرام به بخیه ها آسیب نمی زند. در صورت وجود درد از دکمه ضد درد یا دارو استفاده کنید. بسیار حیاتی است که نفس عمیق بکشید، حرکت کنید و سرفه کنید.به کمک فیزیوتراپی شما نحوه تنفس صحیح دیافراگماتیک و دنده ای را آموخته و با شدت بیشتری سرفه خواهید کرد تا ترشحات ریه بهتر به سمت بالا حرکت کرده و تخلیه شود. این کار در بیمارستان یا منزل باید انجام شود تا تحرک ریه ها به حالت قبلی برگردد.

انجام تمرینات فیزیوتراپی تنفسی

این تمرینات را در حد امکان در حالت نشسته در تخت یا صندلی انجام دهید.

 

1.    شانه ها و قسمت بالایی قفسه سینه را شل کنید.
2.    به آرامی و با بینی تان عمل دم را تا جایی که می توانید انجام دهید.
3.    سه ثانیه در این حالت نگه دارید.
4.    از راه دهان به آرامی باز دم کنید.

سه تا شش بار این کار را انجام دهید و استراحت کنید. انجام دادن بیش از حد این کار شما را گیج خواهد کرد. تمرین تنفس را در حالت بیداری به طور جدی و حداقل 4 بار در ساعت انجام دهید. می توانید بلافاصله بعد از بیداری از بیهوشی شروع کنید.

سرفه و خارج کردن مخاط از شش ها

راه معمول برای خارج کردن مخاط از شش ها سرفه است. مهمترین تمرین بعد از عمل جراحی تمرین سرفه است. محل زخم را با حوله یا دستمال فشار دهید تا هنگام سرفه درد کم باشد.  به طور متناوب می توانید با بیرون دادن هوا از راه دهان به صورت "هوووف" مخاط را حرکت دهید.

نشستن در جایی غیر از تخت

بهترین فعالیت برای شش ها بعد از جراحی بلند شدن از تخت و روی پا ایستادن است. فعالیت ملایم سبب شروع کار دستگاه گوارش و بهبود گردش خون می شود. پرستار یا فیزیوتراپیست صبح یا روز بعد از جراحی لحظه لحظه به شما کمک می کنند تا از تخت خارج شوید تا جایی که خودتان به تنهایی بتوانید این کار را انجام دهید. باید روزی دوبار و هر بار یک ساعت از تخت پایین بیایید و رفته رفته زمان را بیشتر کنید.

راه رفتن و مزایای آن

راهی مناسب برای بهبود بعد از جراحی است و روز بعد از جراحی می تواند شروع شود. پرستار یا متخصص فیزیوتراپی به شما کمک می کنند تا از تخت خارج شوید و راه بروید تا هنگامی که خود شما به تنهایی بتوانید اقدام به انجام این کار کنید. وقتی توانستید به تنهایی راه بروید وظیفه دارید روزانه به طور منظم با مسافت های هرچه بیشتر راه بروید. جهت کمک به شما برای افزایش مسافت راه رفتن ما هر 10 متر مسافت را علامت گذاری کرده ایم. در دفتر یادداشت خود مسافت هایی که راه می روید را یادداشت کنید. در ابتدا خستگی و ضعف طبیعی است. اکثر افراد پس از 3 تا 5 روز به طور مناسب راه می روند. راه رفتن کوتاه و منظم خیلی بهتر است. مثلا دور تخت، تا سرویس بهداشتی یا راه رفتن تا دم پنجره. زمانی که آماده ی رفتن به منزل هستید، باید در هر ساعت یک بار پیاده روی کنید.  در حالت معمول بعد از جراحی بهتر است از پله ها استفاده نکنید.

مزایا:

• •    عدم وابستگی به دیگران.
• •    جلوگیری از عفونت قفسه سینه.
• •    جلوگیری از عفونت زخم و ادرار.
• •    کاهش ریسک ایجاد لخته خون در رگ ها.
• •    افزایش تناسب اندام و قدرت.

تمرینات بدنی مناسب

حرکت مچ پا: مچ پاهایتان را به پایین خم کرده و به بالا و پایین کش دهید. ده بار تکرار کنید.

 

زانو ها: قسمت پشت زانویتان را به تخت فشار دهید و ران تان را منقبض کنید. 5 ثانیه نگه دارید. با هر پا 5 بار این کار را انجام دهید.

 

پنجه های پا ها: آن ها را بالا ببرید، عضله ران را منقبض کنید تا زانو صاف شود. 5 ثانیه نگه دارید. با هر پا 5 بار این کار را انجام دهید.

 

 

عضلات باسن: باسن  خود را به طور منظم منقبض کنید تا فشار از قسمت تحتانی برداشته شود.

تمرینات شکم: تمامی این تمرینات را به صورتی انجام دهید که سرتان روی یک حوله، زانوهایتان خم و پاهایتان به طور صاف روی تخت قرار داشته باشد.

1.    تمرین شکم
به آرامی دست هایتان را روی لگن قرار دهید. دم انجام دهید و سپس همزمان با بازدم عضلات شکم را به سوی ستون فقرات فشار دهید تا انقباض را احساس کنید. سعی کنید 3 ثانیه نگه دارید و سپس شل کنید و به طور عادی دم و بازدم کنید.

2.    چرخش لگن
دست ها را در گودی کمر قرار دهید. عضلات شکم را منقبض کنید، کمرتان را صاف کنید و باسنتان را به سمت قفسه سینه نوسان دهید تا گودی کمر از بین رفته و کمر به زمین فشرده شود. به طور عادی نفس بکشید. 3 ثانیه نگه دارید و سپس به آرامی رها کنید.

 

3.    چرخش زانوها
عضلات شکم را مقبض کنید و سپس هر دو زانو را به یک سمت (راست یا چپ) تا جایی که راحتید پایین بیاورید. به حالت وسط برگردید و سپس به سمت مخالف پایین ببرید. اینک ار سبب رهاسازی گاز نیتروژن درون مفصل می شود. سعی کنید 3 تا 5 بار در روز و با تکرارهای بیشتر این تمرین را انجام دهید.

 

 

ادامه درمان در منزل پس از انجام جراحی شکم

هفته اول تا دوم
زیاد به خود سخت نگیرید. به دلیل اینکه زود خسته خواهید شد به خود استراحت ئهید اما نیازی نیست در رختخواب باشید. پس از چند روز می توانید شروع به راه رفتن کوتاه و افزایش استقامت کنید. با 5 تا 10 دقیقه شروع کنید و رفته رفته مسافت را بیشتر کنید. از روزی که خانه رفته اید می توانید از پله ها استفاده کنید.

هفته دوم تا سوم
می توانید شروع به خوردن وعده های سبک و انجام کارهای سبک مثل گردگیری بکنید. به جای ایستادن بنشینید. در هر هفته مدت زمان راه رفتن را افزایش دهید و هنگام راه رفتن از تجهیزات موجود در خیابان مثل تیر چراغ برق کمک بگیرید. در برخی روزها احساس بهتری نسبت به روز های قبل خواهید داشت و این طبیعی است. به یاد داشته باشید که: " در زمان اندک انتظار انجام کار سنگین نداشته باشید! "

هفته چهارم تا ششم
از این به بعد می توانید کارهای بیشتری مثل اتو کشیدن و آشپزی انجام دهید. کار ها را به بخش های کوچک تقسیم کنید و از خانواده کمک بخواهید. ماهیچه های شکمتان در این مدت قوی تر خواهند شد و به زودی بهبودی کامل حاصل خواهد شد. راه رفتن به مدت 30 تا 45 دقیقه در 6 هفته را هدف گذاری کنید." هنوز از برداشتن وسایل سنگین و ایستادن به مدت طولانی خوددار کنید"

هفته ششم تا دوازدهم
می توانید کارهای سنگین تر از قبل مانند جارو کردن انجام دهید و در پایان هفته 12 ام به حالت نرمال بازمیگردید! در مورد انجام دادن ورزش ها یا تمرینات قدرتی با جراح یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید. باید مطمئن شوید که می توانید تمرکز کنید، به راحتی حرکت کنید و در مواقع لازم بایستید. همچنین با شرکت بیمه صحبت کنید تا قبل از رانندگی شما را بیمه کنند.

پس در نتیجه در انتهای این مقاله باید بگوییم که انجام فیزیوتراپی در منزل و عمل کردن به تمامی نکاتی که در این مقاله بیان کردیم سبب می شود که وضعیت و شرایط شما پس از جراحی کردن شکم به سرعت بهبود یابد و به روال عادی زندگی خویش هر چه سریع تر بازگردید.